Een aangename nacht doorgebracht onder een prachtige sterrenhemel, ver weg van de lichtvervuiling. De sterren fonkelden als kleine briljantjes. In de ochtend werd ik wakker in het bedauwde gras. De bovenkant van mijn slaapzak was ook lichtjes bedauwd, maar ik pakte deze in en besloot hem later in de zon te laten drogen.
Mijn weg vervolgde ik naar Montarnaud, waar ik naar de U-markt ging. Hier deed ik verschillende inkopen, waaronder een geschikte lijm om de zool van mijn hoge schoen te repareren. Wederom had ik veel ingekocht. Een beetje verderop vond ik een bankje om te zitten en genoot ik van een hele baguette met knakworstjes.
De zon kwam langzaam op en begon me een beetje loom te maken. Ik nam een pauze om mijn maaltijd te laten zakken voordat ik verderging. Het pad bracht me geregeld op asfaltwegen, en op een zeldzaam stukje door een wijngaard ontmoette ik een andere pelgrim. Hij was in vier dagen van Arles gekomen en zou stoppen in Aniane. Hij doet elk jaar een stukje van de route. Onze tempo’s verschilden, dus hij ging verder en ik zag hem later de lokale bar van La Boissière binnengaan. Het was 12 uur en hij zou daar eten. Ik vulde mijn watervoorraad op het dorpsplein aan en trok verder.
Het grootste deel van de route lag nu tussen velden en bomen. Onder de schaduw van een grote boom nam ik een pauze om te eten. Even later passeerde de pelgrim weer, hij zit liever op een terras met koffie en lunch. We zouden elkaar mogelijk op de eindbestemming weer zien.
De weg volgde een oude spoorwegbedding naar een steengroeve, naar een vijver genaamd “Lac de La Boissière”. Het traject liep door tot we weer op een grote weg uitkwamen, deze kruiste ik en ging verder langs wijngaarden naar Aniane. Eenmaal daar aangekomen, bezocht ik verschillende kerken en kapellen, maar de meeste waren gesloten. Ik ontdekte zelfs een Roemeense kerk die niet op de GPS-kaart stond. Bij het gemeentehuis vroeg ik naar overnachtingsmogelijkheden, maar het dorp bood enkel privé-accommodaties. Voor pelgrimsopvang moest ik nog 10 km verder naar Saint-Guilhem-le-Désert, wat te veel was na een dag van 20 km lopen.
Ik begaf me naar de abdij, nu eigendom van de gemeente. De deur van de abdijkerk stond open en een dienst was bezig. Het was 17:10. Ik sloot me aan bij de lezing en vertelde later mijn verhaal als pelgrim. Een van de dames bood me een onderdak aan in haar voormalige winkel, nu een opslagplaats en een koele plek in de zomer.
We gingen samen naar die plek en de dame liet me alles zien. Er was een wc, een douche en een sofa. Heel tevreden nestelde ik me in een van de stoelen en viel snel in slaap. De dame woonde op de eerste verdieping en was diabetespatiënt, met een verpleegster die elke ochtend kwam voor insuline-injecties.
Ik maakte het me comfortabel op de sofa en bereidde me voor op de avond. Het internet was erg slecht, dus ik zou de volgende dag pas berichten kunnen sturen. Voor nu besloot ik te genieten van de welverdiende rust.