De ochtend begon met een rustig ontwaken, de regendruppels tikten zachtjes tegen mijn tentzeil. De nacht was opnieuw regenachtig geweest, maar gelukkig had ik mijn kamp opgezet achter een beschuttende muur, waardoor de wind minder vat had op mijn tent. Toch trok ik mijn slaapzak nog wat strakker aan, voor extra warmte en veiligheid, voordat ik me omdraaide en nog wat probeerde te rusten.
Toen ik ‘s ochtends ontwaakte, voelde ik me een beetje vermoeid van de onrustige nacht. Ik liet mijn spullen een beetje drogen terwijl ik genoot van de ochtendrust.Nadat ik me had opgefrist en geschoren, begon ik met het inpakken van al mijn spullen. Daarna begaf ik me op weg om gedag te zeggen aan eeigenaar, maar tot mijn teleurstelling zag ik niemand in de buurt.
Ik vervolgde mijn reis naar het dorp Luzzara, waar ik bij de plaatselijke bakker twee versgebakken broden kocht. Het brood was mals en rook verrukkelijk, een ware traktatie voor mijn smaakpapillen. Terwijl ik mijn aankoop deed, maakte ik een praatje met de bakker en vertelde ik hem over mijn reis. Hij leek geïntrigeerd en wenste me veel succes.
Na mijn bezoek aan de bakkerij kwam ik een kleine supermarkt tegen, die er een beetje verloren uitzag in zijn glorie. Toch had de winkel nog steeds een charmante uitstraling, alsof het de tand des tijds trotseerde. Ik kocht wat basisvoorzieningen en vervolgde mijn weg naar het plein bij het monument, waar ik neerstreek om een deel van mijn brood te eten met een blik tonijn.
Op het plein bevond zich ook een waterstation, waar zowel bruisend als natuurlijk water gratis verkrijgbaar was. Ik keek toe hoe een oude man druk bezig was met het vullen van zijn flessen, waarschijnlijk om zijn dorst te lessen tijdens zijn dagelijkse wandeling, 8 flessen. Het tafereel straalde een gevoel van gemeenschap en eenvoud uit, wat me een warm gevoel van verbondenheid gaf.
Aan mijn rustpauze langs de dijk, waar een auto geparkeerd stond. Plotseling stopte er een politieauto en vroegen de agenten of de auto van mij was. Ik legde uit dat ik te voet was en alleen een rugzak droeg, waarna ze vriendelijk glimlachten en verder reden.
Terwijl de dag vorderde, maakte ik een stevige preisoep met aardappelen om mijn maag te vullen. Het gerecht warmde me op en gaf me nieuwe energie voor de rest van mijn reis. Langs de grote weg ontmoette ik een jonge knaap op de fiets, die nieuwsgierig was naar mijn avonturen. Na een kort gesprek gaf hij me een kruisje ter bescherming, een teken van zijn goede wensen en geloof.
Ik vervolgde mijn weg langs de grote weg tot aan Gualtieri, waar ik een pauze nam op het levendige plein. De aanwezigheid van veel jongeren zorgde voor een levendige sfeer. Daarna ging ik verder, voorbij een prachtig natuurreservaat, waar ik mijn zeil ophing om te rusten en te genieten van de rust en schoonheid van de omgeving.