Ik heb heel goed geslapen en werd om 7 uur wakker. Ondanks de goede nachtrust voelde ik echter nog steeds een lichte druk op mijn borstkas. Het was iets minder dan voorheen, maar ik voelde me nog steeds moe. Om mezelf een beetje in beweging te krijgen, besloot ik rond 8 uur, na het eten van het laatste brood dat ik nog had, naar de bakker te gaan. Deze bevond zich buiten het centrum aan de Grote Baan, ongeveer tien minuutjes wandelen.
Onderweg, door de smalle straten, verloor ik even mijn oriëntatie. Ik vroeg de weg aan een vriendelijke heer, die een stukje met me meeliep en me in de juiste richting zette.
Bij de bakker aangekomen, kocht ik twee baguettes en twee koffiekoeken. Daarna keerde ik terug naar mijn slaapplaats. Het wandelen had de druk op mijn borstkas iets verminderd, maar het was nog steeds aanwezig en ik voelde me slapjes. Daarom besloot ik te vragen of ik nog een extra nacht kon blijven.
Boven hoorde ik geluiden en vond de priester, die me vriendelijk ontving. Ik legde hem mijn probleem uit en hij stemde ermee in dat ik nog een extra nacht mocht blijven. Hij wees me ook op de voorraad in de koelkast die ik mocht gebruiken en legde uit hoe de keuken werkte. Hij zou pas de volgende dag terugkomen.
Terug beneden besloot ik naar de apotheek te gaan voor aspirine, aangezien dat de vorige keer had geholpen. Bij de apotheek vroeg een vriendelijke vrouw of ik veel moest hoesten. Ik antwoordde dat ik soms moest hoesten, maar dat ik er tijdens het wandelen geen last van had. Ze stelde me nog enkele vragen en was bezorgd dat mijn symptomen mogelijk op een hartinfarct konden wijzen, gezien mijn leeftijd en de borstpijn. Ik stelde haar gerust dat ik me verder goed voelde en gezond was, en dat het hoesten vooral in de koude kerk erger was.
Ze gaf me uiteindelijk een doosje aspirines en ik stond verbaasd over de lage prijs van €2,40.
Toen ik terugkwam op mijn slaapplaats, nam ik een aspirine en kroop onder de dekens. Ik viel onmiddellijk in slaap.
Rond 12 uur werd ik gewekt door de priester die kwam kijken hoe het met me ging. Hij schrok dat hij me wakker maakte en verontschuldigde zich, maar hij zei ook dat hij nu zou vertrekken. Hij drukte me nogmaals op het hart dat ik beter moest eten dan alleen het brood dat ik had gehaald, en dat ik gebruik moest maken van de etenswaren in de koelkast om weer op krachten te komen.
Na zijn vertrek bleef ik nog even liggen, maar om 13 uur besloot ik eens naar boven te gaan om te zien wat er in de koelkast lag. Tot mijn verrassing vond ik een soort hutsepot met worst, kip, pepers, bonen, wortels en courgette in een heerlijke tomatensaus. Ik nam ongeveer de helft en verwarmde het op het gasfornuis. De priester had ook een klein flesje wijn voor me klaargezet, wat ik erg waardeerde.
Nadat ik mijn maaltijd had opgegeten met een baguette, voelde ik me een stuk beter. Ik besloot weer een siësta te doen.
Later werkte ik mijn website bij en keek op social media hoe anderen hun reizen en avonturen deelden. Ik nam nog een aspirine en kroop weer in bed.
De hele dag wisselde ik af tussen slapen en eten in de hoop dat ik me morgen beter zou voelen.