Om 6 uur in de ochtend werd ik gewekt door mijn wekker, aldaar dat ik kon blijven liggen tot 8:30. Maakte ik mijn koffie en genoot van een ontbijt met een van de koeken die ik had. Toch besloot ik om nog even te rusten, aangezien ik genoeg tijd had.
Om 7 uur stond ik definitief op en verfriste me bij de wastafel. Ik maakte het eten warm dat de priester me had gegeven, wat me een stevige maaltijd opleverde om de dag te beginnen. Na alles ingepakt te hebben, was ik klaar om verder te gaan.
Toen ik naar buiten wilde gaan, ontdekte ik dat de voordeur op slot zat. Zonder een telefoonnummer of mogelijkheid om iemand te contacteren, moest ik zelf een manier vinden om de deur te openen. Uiteindelijk kon ik het slot manipuleren en de deur openen, waarna ik alles netjes terugzette. Het lukte me niet om de deur te sluiten, aangezien een stuk ijzer nog uit het slot stak.
Na de viering van 10 uur sprak ik met de priester over het deurprobleem, en hij beloofde om het op te lossen. Ik haalde mijn rugzak op en ging verder op mijn tocht.
Mijn route leidde langs de grote weg, en de zon was helder aanwezig. Aanvankelijk ging ik rustig, maar toen ik meer bosrijke stukken bereikte, begon ik iets sneller te lopen. Terwijl ik wandelde, berekende hoe tegen 19 uur in Lorgues te kunnen aankomen, maar ik zou mijn tempo moeten verhogen om dat te halen. Met die vastberadenheid in gedachten, zette ik een tandje bij. Het pad voerde voornamelijk door bos, met alleen het laatste stukje over een asfaltweg.
Bij aankomst in Lorgues bleek de kerk helaas gesloten te zijn. Ik zag een persoon in de buurt en vroeg hem of er een eredienst was geweest en waar de pastorie zich bevond. Hij wees me de weg naar de pastorie, dus ik ging erheen en belde aan.
Er brandde nog licht op de eerste verdieping, en de priester deed het raam open. Ik vroeg hem om een plekje om te overnachten, maar hij zei dat hij niets beschikbaar had. Ik legde mijn situatie opnieuw uit, maar hij bleef bij zijn besluit en zei dat hij me niet kon helpen. Na een moment van stilte besloot ik mijn weg te vervolgen.
Een beetje verder ontmoette ik twee dames en vroeg of zij misschien een plek wisten waar ik kon schuilen. Ze vertelden me dat er een bank in het centrum was, die enigszins verscholen lag en waar ik misschien kon overnachten.
Ik ging op zoek naar deze plek en koos ervoor om een straatje in te slaan die een beetje onguur was, maar wel leek te leiden naar de locatie die de dames hadden genoemd. In een bocht van de straat kwam ik een groep jongeren tegen die aan het genieten waren van een biertje. Een van hen sprak me aan, en ik vertelde hem over mijn pelgrimstocht en zoektocht naar een schuilplaats.
Hij vroeg een vriend van hem of hij me kon onderbrengen in zijn appartement, en dat bleek mogelijk. De jongen die dit voor me had geregeld, gaf me ook nog wat geld voor de volgende dag, zodat ik genoeg zou hebben om de dag door te komen.
Samen met Bilel, een moslim, ging ik naar zijn appartement. Hij legde me alles uit en zei toen dat hij verder zou gaan, zodat ik de douche kon nemen en mijn eigen gang kon gaan. Ik waste en maakte mijn bed klaar. Het was 21:30 uur en ik viel snel in slaap, aangezien ik de laatste 8 km van mijn wandeling had versneld. Ik hoopte dat ik er morgen niet te veel last van zou hebben.