Het was een regenachtige nacht, minder hard dan vorige dagen. Trok mijn bevac strakker om me heen, in een poging minder schade aan mijn spullen aan te richten. Gelukkig bleken mijn zonnepanelen nog steeds te werken, lag in een plas, zelfs in dit waterige scenario. Alles wat ik kon doen, was mijn bezittingen inpakken en het natte uit mijn rugzak laten. Het dons was op een plek vochtig geworden en zou moeten drogen in de rugzak.
Ik bevond me aan de brug van de PO, een constructie die alleen voertuigen leek te bedienen, zonder enige voorzieningen voor voetgangers. Dit door de installatie van een nieuwe brug. Maar dan hadden ze niet op deze Galliër gerekend. Na een uur van worstelen, zuchten en sjorren, slaagde ik erin over de brug te komen, mijn rugzak af en weer op, een lastig karwei. Rustig liep ik langs de Pol, waar een houten omheining aan beide kanten van het pad stond. Voor mij diende dit als een perfect droogrek. Ik spreidde al mijn bezittingen uit langs de omheining en liet ze drogen in de volle zon. Na een uurtje was alles weer droog en kon ik mijn tocht vervolgen.
Verderop zag ik een geitenhoeder in de wijngaarden, een prachtig tafereel. Even later kwam er een groepje mensen, goed ingeduffeld op de fiets, voorbij richting het volgende dorp. En daar, nog verder weg, ontwaarde ik een grotere kudde schapen. Ik raakte aan de praat met de herder, die me vertelde dat hij in totaal duizend schapen had, verspreid over verschillende kuddes die beheerd werden door ingehuurde herders. Hij vroeg me hoe ik mijn gsm oplaadde, waarop ik antwoordde dat ik gebruikmaakte van mijn zonnepanelen en verder heel zuinig moest omspringen met energie. Te midden van de kudde bevonden zich ook drie ezels, wat me een gelukkig gevoel gaf.
Verderop zag ik een betonnen paalwoning met tafels eronder. Ik probeerde een van de jongeren te overtuigen dat ik op een van de tafels kon slapen, maar helaas vond een andere persoon dat het te gevaarlijk was. Teleurgesteld pakte ik mijn spullen weer in en vertrok. Uiteindelijk belandde ik bij een dorp, waar ik achter de kerk een perfecte locatie vond. Ik vond zelfs een stopcontact waar ik mijn gsm kon opladen terwijl ik wachtte tot de nacht viel.
Ik arrangeerde twee banken zodat ik er comfortabel op kon liggen. Nauwelijks had ik me geïnstalleerd of daar kwam de hulp van de pastoor om te kijken wat er aan de hand was. Tot mijn opluchting had hij geen enkel probleem met mijn aanwezigheid en mocht ik blijven. Verscholen achter de kickertafel en tussen de banken kon ik eindelijk rustig slapen, wetende dat ik veilig was onder de bescherming van de kerk.