De nacht in de pastorie was rustig dankzij mijn improvisatie met zwarte tape om de automatische lichtsensor af te plakken. Het licht bleef daardoor uit, en ik kon genieten van een goede nachtrust. In de ochtend stond ik op om 6 uur, waste me aan de wastafel, en hoewel mijn haar nog wat vettig was, kon het zonder problemen doorgaan voor een dag.
Ik pakte mijn spullen netjes in, en alles was opgeladen en klaar voor vertrek. Voordat ik wegging, liet ik een klein woordje van dank achter voor de priester, die zo vriendelijk was geweest om mij onderdak te bieden. Buiten wachtte ik tot de priester kwam om af te sluiten. Hij gaf me zijn zegen en bad om bescherming voor mijn reis.
Mijn route begon vandaag met een pad dat deels langs het strand liep, waarna ik enkele trappen omhoog moest nemen. Uiteindelijk kwam ik bij een grote weg die ik overstak om mijn tocht voort te zetten. Vandaag zou een dag vol beklimmingen worden, want Saint-Raphaël lag op ongeveer 24 kilometer afstand, en het was onwaarschijnlijk dat ik die afstand zou halen door de heuvels.
Onderweg kruiste ik wederom de GR 51 en de GR 653a, maar op een gegeven moment volgde ik per ongeluk de GR 51. Dit bracht me naar de top van de Sommet des Grosses Grues. De klim was zwaar, maar de beloning was het adembenemende panoramische uitzicht over de gehele omgeving, inclusief de besneeuwde Alpen in de verte.
De afdaling was net zo uitdagend, maar ik kon genieten van het prachtige landschap en de weidse uitzichten. Hoewel het een zware tocht was, gaf de schoonheid van de omgeving me de energie om door te gaan. Ik voelde me dankbaar voor de gelegenheid om dit bijzondere stukje natuur te ervaren.
Nog steeds geconfronteerd met de scherpe heuvels die het terrein uitdagend maakten. Ik had gehoopt op een vlakker parcours, maar moest nu improviseren om een plekje te vinden waar ik kon rusten. Terwijl ik langs een pad liep dat relatief op hoogte bleef, zag ik beneden me een rivier stromen. Ik volgde deze rivier vanaf haar oorsprong en genoot van de schoonheid van de natuur.
Langs het pad ruimde ik wat keien op, zodat ik een plek kon creëren van ongeveer 50 cm breed waar ik kon rusten. Het was al 21 uur en ik was moe van de inspanningen van de dag. De avond viel en ik maakte mijn noedels klaar voordat ik me in mijn slaapzak nestelde. Ik was van plan om nog wat tijd door te brengen op sociale media, toen ik plotseling werd afgeleid door een helikopter die opdook in de vallei.
Het geluid van de helikopter was oorverdovend en het zoeklicht scheen op de andere heuvel aan de overkant van de rivier. Terwijl de helikopter rondcirkelde, vloog deze steeds over mij heen, wat me ertoe bracht mijn gsm uit te schakelen om te vermijden dat ik licht zou maken of geluid zou produceren. Kamperen was in deze regio niet toegestaan, dus ik wilde niet onnodig aandacht trekken.
Terwijl ik toekeek, zag ik kleine witte en rode lichtjes op de berg zelf. De helikopter maakte een grote boog en cirkelde rond dezelfde plek, soms hangend boven een bepaalde locatie. Na een paar keer te zijn verdwenen en terug te zijn gekomen, leek het erop dat er een reddingsactie aan de gang was voor een bergwandelaar.
Na drie uur verdween de helikopter uiteindelijk en keerde niet meer terug. De witte en rode zoeklichtjes op de berg bleven aanwezig, wat me het gevoel gaf dat het waarschijnlijk een zoek- en reddingsactie was. Ik voelde me enigszins opgelucht dat ik niet in de problemen was geraakt door mijn eigen kampeersituatie. Uiteindelijk kon ik mijn slaap hervatten en me voorbereiden op de dag die zou volgen.