Om 6 uur sta ik op en begin mijn dag zoals gebruikelijk door alles netjes in te pakken. Daarna ga ik naar de plaatselijke wc voor een sanitaire stop en om mijn kookgerei af te wassen. Het dorp is nog rustig, hoewel ik al een marktkraam op zie zetten voor de dag.
Mijn route voert me naar beneden naar Aspremont. Onderweg zie ik een oude man met een baguette onder zijn arm en ik vraag waar hij zijn boodschappen heeft gehaald. Hij vertelt me dat er op het plein twee kraampjes staan: een fruitkraam en een kraam dat gebakken vleeswaren verkoopt.
Bij de fruitboer koop ik twee sinaasappels en twee bananen. Het lokale café is al druk bezocht en naast de kerk is een kleine kruidenier die van alles wat verkoopt, waaronder brood.
Bij de kruidenier koop ik vier potjes yoghurt, een potje rabarber confituur en een baguette. De eigenaar heeft een ontspannen, vriendelijke sfeer en vraagt of ik de prijs begrijp. Terwijl ik betaal, vraagt hij of ik weet wat er achter op een Subaru staat. Geen idee, zeg ik. Hij grijnst en zegt dat het 555 is, de prijs van mijn boodschappen: €5,55. Een andere klant, die toevallig ook Jacques heet, maakt een grapje dat ik Jacques de groeten moet doen.
Buiten staat de klant nog steeds zijn koffie op te drinken en hij stelt me een paar vragen over mijn reis. Uiteindelijk ga ik verder op mijn pad.
De afdaling naar beneden is soms scherp, zelfs op de gebetoneerde stukken. Het klimmen gebeurt langs oude wegen, zigzaggend naar beneden tot aan de rivier La Var. Ik steek de rivier over en volg de tekens verder.
Onderweg passeer ik een grote sporthal met veel padel- en tennisbanen. Het is een levendige plek, maar ik blijf geconcentreerd op mijn route en ga verder richting mijn volgende bestemming.
Ik begon de dag met een mooie afdaling naar beneden en was blij dat ik uiteindelijk in een rustig dorpje aankwam. Het was nog vroeg, dus ik ging op zoek naar een speeltuintje waar ik een waterkraan kon vinden. Toen ik er eindelijk een vond, zag ik dat er niemand anders in de buurt was, dus zette ik mijn spullen neer en maakte het me gemakkelijk.
Al snel kwamen er echter een kind en een grootmoeder binnen. De grootmoeder kwam naast me zitten en we raakten aan de praat. Ze vertelde me dat ze gepensioneerd anesthesioloog is en oorspronkelijk uit Monaco komt. Ze heeft voorliefde voor Nice, en haar dochter houdt paarden op hun domein van een hectare. Nu zorgt ze voor haar kleinkind en geniet ze van haar oude dag, hoewel ze toegeeft dat het soms vermoeiend is.
Onze conversatie ging over het leven, opvoeding en wat echt belangrijk is in een familie. Ze vertelde me dat ze geniet van familiefeesten, maar dat al het werk dat erbij komt kijken haar wel zwaar valt. We spraken ook over religie en hoe het mensen helpt om de oorsprong van alles te begrijpen, maar helaas zijn er altijd fanatiekelingen die dingen verzieken. Ze maakte zich zorgen over de wereld en de conflicten in Palestina en andere gebieden.
Uiteindelijk moest de grootmoeder vertrekken omdat haar dochter thuiskwam. Ik besloot ook nog even verder te gaan. Onderweg waarschuwde een heer me dat er een omgevallen boom op mijn pad lag en dat ik beter een omwegje langs een veld kon maken.
Terwijl ik verderging, ontmoette ik een jongeman genaamd Louis die op weg was naar een dorpje voor een afspraak bij een vrijwilliger van Compostela. Hij vertelde me dat hij tussen de 40 en 50 euro per nacht betaalde, zelfs bij zusters en in kloosters. Ik vertelde hem dat hij met een credencial misschien minder zou hoeven betalen.
Louis vervolgde zijn weg, en ik pakte mijn rugzak en ging ook verder, zij het in een langzamer tempo. Ik vond een plateau waar ik mijn tent kon opzetten. Maar het bleek dat ik op een ontmoetingsplaats was beland waar mensen hun honden uitlieten. Zelfs nadat ik mijn tent had opgezet, bleven er vier mensen met hun honden spelen in de buurt. Hoewel dit niet de rustige plek was die ik had verwacht, besloot ik me er niet door af te laten schrikken en daar te blijven. Tegen 21 uur zou ik naar bed gaan, hopend op een rustige nacht ondanks de drukte.