Bij het eerste licht van de ochtend ontwaakte ik uit mijn slaap langs het rustige kanaal. Meteen vouwde ik mijn zonnepanelen uit om ze te laten opladen door de opkomende zon. De betonnen kade langs het water bood een ideale plek om al mijn spullen uit te spreiden en te laten drogen. Terwijl ik wachtte, genoot ik van een eenvoudig ontbijt en nam ik de tijd om me voor te bereiden op de dag die voor me lag. Tegen 10 uur waren al mijn bezittingen weer droog en ingepakt, en was ik klaar om verder te gaan.
Terug langs het kanaal kwam ik enkele vissers tegen en vroeg ik vriendelijk of ik mijn gsm in hun wagen kon opladen. Helaas kon een van hen slechts een korte pauze nemen om de vissen te voeren, waardoor ik verder moest zonder de mogelijkheid om mijn apparaat op te laden. Ik vervolgde mijn weg langs het rustige water, met enkel het geluid van fluitende vogels en ritselende bladeren om me heen.
Na verloop van tijd kwam ik bij een beek tussen de weg en de huizen, maar er was geen mogelijkheid om over te steken, voor mijn gsm op te laden. Gelukkig had ik geen navigatie nodig, aangezien ik simpelweg het kanaal kon blijven volgen tot aan de drie bruggen waar ik het kon oversteken. Mijn gsm stond op ultra energiebesparing, waarbij 3% batterij gelijk stond aan maar liefst 4 uur gebruik. Dit zou me genoeg tijd geven om mijn bestemming te bereiken.
Op het middaguur nam ik even een pauze om te rusten en mijn voeten te verzorgen, aangezien ik al door enkele blaren heen had gelopen. Tegelijkertijd liet ik het zonnepaneel mijn batterijen opladen, om vervolgens alle energie over te zetten op mijn gsm. Gelukkig steeg het batterijniveau naar 32%, terwijl mijn reserves bijna leeg waren.
Verder op mijn weg aan een roodlicht, vroeg ik aan een vriendelijke vrachtwagenchauffeur of hij misschien een fles drinken had. Tot mijn vreugde had hij een voorraad bij zich en gaf hij me er een. Deze weg die ik volgde had namelijk geen watervoorziening, dus ik was dankbaar voor zijn gulheid. Bij het naderen van een reservaat merkte ik dat er niemand meer te zien was. Daarom besloot ik een klein stukje verder te gaan, buiten het reservaat, om mijn tent op te zetten en een maaltijd te bereiden. De kou overviel me echter snel, waardoor ik al snel mijn slaapzak opzocht en in een diepe slaap viel, wetende dat ik nog steeds op koers was, ondanks de uitdagingen onderweg.