Het avondeten was heerlijk en ik genoot van enkele versnaperingen. Ik probeerde mijn sociale media bij te werken, maar ik was zo moe dat ik vroeg naar bed ging.
Deze ochtend werd ik gewekt door het gekraai van hanen, iets voor 5 uur. Ik draaide me nog even om en sliep door tot 6 uur, waarna ik weer wakker werd. Ik wilde de afwas doen, maar er was geen water. Dus kroop ik terug in bed en bleef liggen tot iets voor 7 uur.
Toen ik opstond, nam ik een verfrissende douche en ging ontbijten. Het ontbijt was uitgebreid: warme melk, thee, yoghurt en veel brood met choco. Na het ontbijt deed ik de afwas en maakte ik alles netjes schoon, zelfs de grond werd geborsteld. De priester vertelde me dat er deze ochtend geen water was vanwege werken in de stad.
Terwijl ik nog aan het opruimen was, zag ik een grote groep wandelaars bij de kerk vertrekken in dezelfde richting als ik. Ik haastte me niet, omdat ik niet in dezelfde groep wilde belanden.
Bij mijn vertrek dacht ik dat ze een andere route hadden genomen, dus begon ik aan de helling. Deze ging voorspoedig; de nachtrust en het overvloedige eten hadden me goed gedaan. Maar plotseling ontstond er file, doordat al deze wandelaars stil stonden op de helling. Ze lieten me passeren en daarna ging de groep mondjesmaat verder. Mijn brede rugzak maakte het soms lastig, omdat het pad slechts voor één persoon was.
Ik zette door tot op de top van de heuvel, zodat ik de groep voor bleef. Na een sanitaire stop ging ik nog een stukje verder en stopte om te eten. Juist toen ik klaar was, was de groep er weer. Gelukkig was het pad hier breder, dus ik kon rustig doorgaan.
Aangekomen in Cervo, ging ik naar de kerk om even uit te rusten. Dit dorp is volledig op de heuvels gebouwd, met een wirwar van smalle doorgangen. Hier kwam plots een grote groep binnen; sommigen toonden respect dat ze in een kerk waren, terwijl anderen luidruchtig waren. Er was een persoon die uitleg gaf over de kerk, maar het klonk alsof de kerk van hem was zonder zijn stem te dempen. Ik besloot te vertrekken en merkte dat het ondertussen begon te regenen; geen harde regen, maar de straten waren nat.
De helling ging ik af zonder mijn fleece, maar halverwege moest ik deze toch aantrekken vanwege de hevige wind. Onderweg kwam ik een Duits koppel tegen, en de vrouw sprak me aan omdat ze zag dat ik de schelp van Compostella droeg. Ze stelde verschillende vragen over mijn reis en was onder de indruk van mijn vastberadenheid. We namen hartelijk afscheid en haar man nam een foto van ons.
Ik vervolgde mijn weg door San Bartolomeo, waar de straten verlaten waren vanwege de regen. Ik wandelde met mijn paraplu en regenhoes over mijn rugzak.
Passeerde Diano Marina aan de buitenkant en deed daar mijn inkopen in een groot warenhuis. Ik kocht het noodzakelijke, maar ook veel brood, omdat ik voor de komende dagen geen bakkerij zag. Ik maakte ook gebruik van het toilet, want ik moest al meerdere keren gaan.
Toen ik het warenhuis verliet, merkte ik dat het hevig regende. Ik wachtte even tot het minderde en ging toen met mijn paraplu verder. Maar al snel viel er weer een hevige bui uit de hemel. Gelukkig kon ik schuilen onder de terrassen van een appartement, wat me beschermde tegen de regen.
Ik koos het juiste moment om verder te gaan en beklom de klim naar Diano Calderina. De grote afgesleten keien waren erg glad door de regen, wat het gevaarlijk maakte. Boven aan de kerk aangekomen, zag ik een gebouw met het embleem van Compostella. Ik belde aan, maar er deed niemand open.
Ik vond een overdekte doorgang tussen twee gebouwen, waar ik besloot te slapen vanwege de hevige wind en regen. Hoewel ik uit de regen was, was ik helaas niet uit de wind.
Het was 17:30, ik at nog wat en kreeg het plotseling erg koud. Ik wikkelde het fleece deken om mijn benen en een deel van mijn lichaam om warm te blijven. Ik bereidde mijn bed voor en kroop in de slaapzak met een flanellen deken, mijn fleece en al mijn kleding aan. De temperatuur was aanzienlijk gedaald tot 9 graden, en de wind bleef aanhouden.
Rond 18 uur viel ik in slaap, maar ik werd wakker om 19:30. De wind waaide nog steeds hard en de paraplu beschermde me gedeeltelijk aan één kant.
Om 20:30, besefte ik dat er een openbare lantaarn in de overdekte doorgang was. Deze was nu ingeschakeld, waardoor ik in fel licht lag. Toch besloot ik te blijven liggen en me voor te bereiden op een rustige nacht.