Gisteravond had ik mijn avond doorgebracht met het eten van koekjes en het drinken van twee drankjes, gevolgd door twee koppen koffie en een thee terwijl ik mijn site aan het bijwerken was.
Ik heb in één ruk goed geslapen, hoewel ik wel iemand hoorde die ‘s avonds veel water aan het tappen was aan de buitenkant van het gebouw.
Deze ochtend, net voor 7 uur, werd ik verrast door iemand die plotseling in de deuropening stond met een helm op. Hij zag de spullen op tafel liggen, trok de deur snel weer dicht en ging verder. Het leek erop dat hij via de andere deur naar binnen was gekomen, aangezien ik de sleutel nog in de deur had laten zitten.
Na rustig aangekleed te zijn en nog twee koppen koffie te hebben gedronken, pakte ik alles zorgvuldig in, zodat het in mijn rugzak paste. Mijn voeten waren een beetje gezwollen, waarschijnlijk door het liggen op de matras zonder mijn voeten omhoog te houden. Om 8:05 stond ik al in de kerk, waar de priester bezig was met lezen en een gesprek met iemand anders had.
Ik woonde de eredienst bij om 8:30, die duurde tot 9 uur. De priester was blij dat ik dit gebaar maakte, en zowel hij als de zusters wensten me een goede reis.
Buiten ging ik op zoek naar brood en vond een groot warenhuis. Ik ging naar binnen, maar merkte dat dit warenhuis niet veel klanten trok. De visafdeling was gesloten, en in de vleesafdeling lagen de stukken niet netjes gepresenteerd. Er waren ook lege plekken in de rekken, maar ik kon brood en verse producten vinden. Ik kocht ook een blikje gemengd fruit, zodat ik ‘s ochtends mijn brood kon dopen in de siroop.
De kassamedewerkster was niet bijzonder vriendelijk en leek eerder afzijdig. Desondanks kocht ik mijn spullen en vervolgde mijn weg.
Ik voelde de dringende behoefte om naar het toilet te gaan, maar ik besloot het uit te stellen tot ik boven op de heuvel was. De klim naar boven verliep goed, ondanks een lichte pijn in mijn rechterknie. Daarnaast had ik al zes dagen pijn in mijn rechterschouder, waarschijnlijk door het een foute handeling tijdens het uitglijden.
Het pad bestond uit kiezelstenen en was soms moeilijk begaanbaar, hoewel er wel een afloop was aangelegd voor het water. Deze was hoger dan de het pad en kon geen water opvangen. Ik maakte gebruik van de afwatering en liep er een tijdje overheen.
Beneden bij het kerkhof maakte ik spaghetti met bechamel en erwten klaar, terwijl ik een pauze nam.
Vervolgens moest ik een stuk langs de grote weg volgen, waar ik veel serres tegenkwam. Albenga leek vol te staan met serres, een opmerkelijk gezicht. Toen ik verder ging, stopte ik bij een kerk, “Santuario di Nostra Signora di Pontelungo”, om water te halen en ontmoette twee mannen uit Bangladesh. Ik raakte aan de praat met één van hen, die al 20 jaar naar Italië kwam om te werken. Hij vertelde me over zijn twee zonen die de Koran bestudeerden en dat hij dagelijks €6,50 per uur verdiende en tussen de 8 à 10 uur per dag werkte. Ze sliepen met meerdere mensen in een appartement en fietsten naar het werk. Eens per jaar keerde hij terug naar zijn familie.
Hij toonde veel respect voor mijn prestatie en mijn doorzettingsvermogen, iets dat hij zelf niet kon opbrengen. We namen hartelijk afscheid.
Ik vervolgde mijn weg, vaststellend dat veel van de open winkels geen Italiaanse eigenaren hadden. Langs de kust waren er veel verlaten serres, en er waren ook veel flatgebouwen tussen de serres gebouwd.
Bij een informatiebord las ik over hoe de zee vroeger tot aan de heuvels reikte, en hoe het vlakke land voor de heuvels ooit zee was. De oude Romeinse huizen bevonden zich in de heuvels omdat ze geen andere keuze hadden. De rivier stroomde waar de stad nu staat, en een eeuwenoud badhuis en kerk bevonden zich nu in de rivier.
Ik maakte een klim naar een kerk, Chiesa di Santa Croce, met een park waar ik mijn warme maaltijd klaarmaakte en van plan was te overnachten. Het was een lange, maar interessante dag vol nieuwe ontmoetingen en inzichten.