Ik moest vroeg opstaan, om 6:30 uur, voor de eerste bus van de dag. Mijn slaapplek was dichtbij het keerpunt van de vuilniswagens en bussen, wat betekent dat ik al vroeg lawaai kon verwachten. Ik sliep met mijn kleren aan, voor het geval ik snel moest verplaatsen als er problemen zouden zijn.
Om 7 uur besloot ik op pad te gaan, ondanks dat ik me een beetje moe voelde en niet helemaal in topvorm was. Onderweg was het rustig, met weinig verkeer. Ik kwam aan in het dorpje Zoagli rond 8 uur, waar de bar al druk bezocht werd door oudere mannen en een winkel open was die brood verkocht. Ik kocht er twee broden en genoot van het uitzicht terwijl ik op een bankje zat te eten.
Het dorpje was vol met mensen die klaar waren voor een georganiseerde wandeling, wat me eraan herinnerde dat het vakantie was. Ik ging verder langs de vele trappen in het dorp, waar ik veel fietsers zag. Toen besefte ik dat het zondag was, wat me blij maakte dat ik voldoende brood had gekocht.
De klim naar de kapel hogerop was pittig, maar ik kon even rusten en een sanitaire stop maken. Er waren steeds minder waterpunten onderweg, wat ik in gedachten hield voor mijn tocht.
De afdaling naar Rapallo ging soepel, en al snel bereikte ik de zee. Er waren al veel mensen aan het zonnebaden op het kiezelstrand, met een prachtig uitzicht op een oud stukje fort aan de monding van de rivier.
Ik slenterde door het centrum, maar vermijdde de grote promenade vanwege de drukte. Ik stak de rivier over en liep een buitenwijk in, waar ik langzaam klom naar het volgende dorp, Santa Margarita Ligure. Tussen de dorpen was het kalmer wandelen.
Eenmaal aangekomen in Santa Margarita Ligure, vond ik een grote parking onder de spoorbrug waar ik mijn spaghetti klaarmaakte voor de lunch. Het lukte me goed en gaf me de energie om verder te gaan.
Mijn route bracht me langs de grote weg, aangezien de oorspronkelijke route was afgesloten. Ik merkte dat ik niet de enige was die deze omweg moest maken, aangezien er veel mensen langs de grote weg liepen.
Vond een park en besloot even te pauzeren. Ik at mijn lunch in een hoekje bij de ingang van het park. Daarna bezocht ik een basiliek en een andere kerk, waar ik een stopcontact vond om mijn telefoon op te laden. Hier nam ik de tijd om even uit de zon te blijven en sustte bijna in slaap.
Verder door de winkelstraat, waar ik wat Belgen tegenkwam. Hoewel ik op zoek was naar een stempel voor mijn boekje, kon ik er geen vinden.
Ik begon aan de klim terug omhoog uit de stad, een moeizame tocht met veel trappen en onregelmatige treden. Uiteindelijk bereikte ik mijn geplande bestemming en voelde me nog steeds goed.
Besloot nog even verder te gaan tot aan de volgende banken, waar ik veel wandelaars zag. Bij een kapel vond ik een tafel die ik gebruikte als mijn rugplaats, met een prachtig uitzicht over de stad. Ik geloof zelfs dat ik Genova in de verte kon zien.
Het was een lange, intensieve dag geweest, maar ik was tevreden met mijn voortgang en de avonturen die ik had beleefd. Terwijl de zon onderging, bereidde ik me voor op een welverdiende rust.