De ochtend begon vroeg, net na zonsopgang. Terwijl ik mijn slaapzak opvouwde en mijn tent afbrak, merkte ik op dat het zeil perfect was opgesteld, waardoor ik meer ruimte had om me vrij te bewegen. Ik genoot van het geluid van vogels in de verte terwijl ik een snel ontbijt maakte met ei, klaargemaakt op mijn kleine brander.
Net toen ik dacht dat ik het geluk aan mijn zijde had, begon het echter te miezeren. Niet genoeg om doorweekt te raken, maar net genoeg om mijn kleren en rugzak een beetje vochtig te maken. Ik haastte me om alles in te pakken en vervolgde mijn weg.
De route naar Bonassalo leidde me door kronkelende paden en langs beboste heuvels. Toen ik aankwam, ontdekte ik een rustig plekje met een openbaar toilet en een fontein om me op te frissen. De stenen banken rondom boden een welkome plek om te rusten terwijl ik mijn elektronica oplaadde via een stopcontact aan de muur in de toiletten.
Terwijl ik daar zat, nam ik de tijd om te genieten van mijn tweede ontbijt: een broodje met confituur en wat vers fruit. Terwijl ik genoot van mijn maaltijd, viel het me op dat de meeste mensen die voorbij kwamen Duitse toeristen leken te zijn, op weg naar de nabijgelegen bezienswaardigheden.
Na mijn rustpauze vervolgde ik mijn reis naar Framura, waar ik de prachtige kustlijn bewonderde. Het geluid van de golven op de rotsachtige kust bracht een gevoel van rust. strand lag nog vol wrak hout.
De weg naar boven vanuit Framura bood een adembenemend uitzicht op de zee en de omliggende heuvels. Terwijl ik langzaam omhoog klom, passeerde ik een groepje lokale bewoners dat druk bezig was met hun dagelijkse bezigheden. Ik voelde me een beetje een indringer in hun rustige wereld, maar ze begroetten me vriendelijk en gaven me een glimlach.
Na een lange, vermoeiende klim bereikte ik Setta, waar ik dankbaar gebruik maakte van een kraan om me op te frissen en wat water te drinken. Het wassen van mijn hoofd lokte verbazing, voor hen te koud water, mij juist ok.
Uiteindelijk vond ik een rustig plekje langs de weg, waar ik mijn zeil opzette en mijn kamp voor de nacht maakte. Terwijl ik mijn avondmaal bereidde en genoot van de rust om me heen, voelde ik me dankbaar voor de ervaringen van de dag en keek ik uit naar wat de volgende dag zou brengen.