De regen leek maar niet te willen stoppen vanaf 6 uur ‘s ochtends tot nu, al 12 uur lang. Ik wachtte geduldig op een beter moment, volgens de weersvoorspelling zou dit rond 2 uur moeten zijn. Ondertussen werkte ik aan een plan, dat ik moest verwerken voordat ik alles kon inpakken en verder kon gaan.
Toen het even stopte met regenen, maakte ik van de gelegenheid gebruik om alles in te pakken. Alles was behoorlijk vuil geworden. Ik vervolgde mijn weg en kwam wat verderop een boswachtershut tegen, de ideale plek om een fatsoenlijke maaltijd te bereiden.
De hut was open en er stond zelfs een kachel. Ik probeerde de kachel aan te steken, maar het hout was nat en het was een hele klus om hem aan de praat te krijgen. Uiteindelijk lukte het me toch om wat warmte te krijgen, ondanks alle spleten in de hut. Koken op de kachel lukte niet, dus gebruikte ik mijn brander om spaghetti te maken. Ik voegde wat spekjes toe aan de saus en had zo een heerlijke spaghetti met roomsaus.
Ik bleef ongeveer 2 à 3 uur in de hut en vervolgde toen mijn weg. In plaats van de hoge heuvels te nemen, besloot ik lagerop te gaan langs de kust. Het eerste dorpje dat ik tegenkwam was San Bernardino. Ik liep door het dorpje en vond iets buiten de bebouwde kom een verlaten wijnveld. Achter een hoge struik kon ik mijn tent opzetten. Het was niet zo comfortabel, want het stond op grind, maar het zou wel lukken.