Wat een uitdaging was het om te overnachten in mijn zelfgemaakte schuilplaats onder het zeil! Met twee pinnen aan de voorkant en stevig vastgemaakt aan een bank, leek het een veilige plek om de nacht door te brengen. Maar toen de klok drie uur sloeg, begon de wind plotseling hevig te razen. Zelfs de bank waar ik op lag, bewoog mee door de kracht van de wind. Buiten werd het donkerder en al snel barstte er een stortbui los, zo hevig dat er een grote plas water ontstond onder mijn bank. Ik kon geen oog dichtdoen in dit stormachtige weer.
Gelukkig had ik een telefonische afspraak met mijn psycholoog, dus probeerde ik me op dat gesprek te concentreren, ondanks het lawaai van de wind en de regen. Het was een uitdaging, maar met mijn regenkleding aan en mijn telefoon veilig opgeborgen in mijn kap, lukte het me om het gesprek te voeren en mijn gedachten te delen.
Na het gesprek zag ik een kans om te vertrekken, dus pakte ik snel mijn spullen in. Maar net toen ik dacht dat ik kon gaan, scheurde er een hoek van mijn zeil. Ik moest alles in allerijl inpakken en mijn weg vervolgen, ondanks de aanhoudende wind en regen.
Uiteindelijk bereikte ik Serbia en vond ik een plekje op een bank om mijn maaltijd te nuttigen. Daar sprak een dame me aan en bood aan me onderdak te verschaffen in een nabijgelegen klooster, Monastero di San Maria del Mare. Vol goede moed begon ik aan de beklimming naar het klooster, ondanks de vermoeidheid en het slechte weer.
Aangekomen bij het klooster, belde ik aan en werd ik verwelkomd door een zuster. Hoewel er wat twijfel was over mijn verblijf, werd ik uiteindelijk binnen gelaten en kreeg ik een eenvoudige slaapplek toegewezen in een oud gebouw. Ondanks de gebrekkige faciliteiten was ik dankbaar voor de beschutting en de mogelijkheid om even te rusten.
Terwijl ik mijn avondmaal bereidde en genoot van de warmte van een karaf benzine die ik had gevonden, realiseerde ik me hoeveel geluk ik had gehad om op deze plek te belanden, ondanks de ontberingen van de dag. Met een stevige maaltijd achter de kiezen en mijn spullen opgeborgen, probeerde ik wat rust te vinden en me voor te bereiden op een nieuwe dag vol avontuur.