Ik heb goed geslapen, ondanks dat mijn slaapzak vochtig is en niet kan drogen. De dochter des huizes vertrekt naar haar werk en wenst me nog even goedemorgen, terwijl de gastheer even komt kijken en me een goede reis toewenst. De heer die achteraan woont, Roberto genaamd, vertelt me dat hij zijn vrouw gaat uitzwaaien en daarna terugkomt om samen te eten. Hij heeft al een dikke sandwich die ik voor hem had klaargemaakt opgegeten, maar komt toch terug met verschillende koeken, waaronder een soort Berlijnse bol met crème, een met chocolade en een briljante met confituur, en een grote sandwich. We genieten samen van een late macchiato en praten urenlang over van alles, van Italië tot onze reiservaringen. Het is een hartelijk afscheid als ik me klaarmaak om verder te gaan.
Na een selfie te hebben genomen, ga ik verder de heuvel op naar een oude kerk. Terwijl ik de kerk fotografeer, stopt er een auto achter me. Het is Roberto, die me is vergeten te vertellen dat dit kerkje dateert uit de 15de eeuw en uitkijkt over het vervallen gebouw in de heuvels, het casino van een van de vrouwen van Napoleon.
Ik vervolg mijn weg, de heuvel op. Het is een steile klim met mijn zware rugzak, maar ik kom uiteindelijk bovenaan aan. Tijdens de lunch maak ik noedels met een beetje brood en dan gaan we weer verder op zoek naar een slaapplaats.