De volgende ochtend werd ik gewekt door de wekker die ik had gezet, zodat ik zeker op tijd zou opstaan. Ik ruimde alles netjes op en ging buiten op een bankje zitten wachten totdat de winkel in het dorp open zou gaan. Het kleine beetje eten dat ik nog had, at ik alvast op. Terwijl ik daar zat, zag ik een bestelwagen stoppen om brood uit te laden. Zodra de winkel open was, ging ik naar binnen en kocht ik een sinaasappel, een banaan en natuurlijk een vers brood voor de komende dag.
Ik verliet het dorp en liep verder, langs de plek waar ik een bakker had verwacht, maar die was helaas leeg en verlaten. Even later passeerde ik de kerk waar ik oorspronkelijk had gedacht te overnachten, maar het bleek niet zo beschut als ik had gehoopt, dus ik was blij dat ik een andere plek had gevonden.
Na het dorp volgde ik de asfaltweg verder, en bij de D22 nam ik de afslag naar Basoita, waar ik werd getrakteerd op prachtige panoramische uitzichten. Uiteindelijk kwam ik aan in Macaye, een klein dorpje met een grote parkeerplaats waar de locals het traditionele Baskische spel “pelote” speelden. Het landschap bleef golvend, met veel heuvels en asfaltwegen. Soms had ik te maken met scherpe afdalingen of steile beklimmingen. Combes-les-Bains, een plaats verderop, sloeg ik over omdat ik geen zin had in de extra klim naar het dorpscentrum. Mijn doel was om Halsou te bereiken.
Bij de kerk aan het begin van Halsou besloot ik even een pauze in te lassen. Toen ik in het centrum aankwam, vond ik openbare toiletten en zelfs een stopcontact om mijn apparaten op te laden. Hier pauzeerde ik uiteindelijk twee uur, genietend van de rust en de mogelijkheid om alles weer op te laden. Terwijl ik daar zat, kwam een vriendelijke dame een praatje met me maken. Na het gebruikelijke gesprek over mijn tocht, vertrok ze even en keerde later terug met abrikozen en een fles water. Ze vertelde me dat ze helaas geen brood meer had, maar we namen hartelijk afscheid.
Bij het verdergaan, kort daarna, zag ik een andere dame die boodschappen aan het uitladen was, inclusief brood. Ik overwoog haar te vragen of ik een brood van haar kon kopen, maar tot mijn verrassing bleek zij de dochter te zijn van de vrouw die me eerder had geholpen. Ze gaf me zonder aarzelen een brood mee, wat een prachtige en toevallige ontmoeting was.
Met nieuwe energie vervolgde ik mijn weg richting Jatoux, maar onderweg nam ik per ongeluk een verkeerde afslag en belandde in het centrum van het dorp. Na wat rondzoeken vond ik de kerk aan de rand van het dorp, een perfecte plek om de nacht door te brengen. Er was een wc, water en een schone plek om mijn spullen neer te leggen. Ik installeerde me snel, at wat, en viel al snel in een diepe slaap, klaar om de rest de volgende dag te hervatten.