De nacht was een waar schouwspel van lichtflitsen, terwijl in de verte bliksemschichten de lucht verlichtten. Ondanks de dreiging bleef het onweer op afstand, maar er viel wel een goede regenbui. Gelukkig stond het bushokje waar ik had geschuild goed beschut tegen de wind, waardoor ik ook daar geen last van had.
‘s Morgens voelde ik de drang om nog even in mijn warme slaapzak te blijven liggen, maar ik wist de moed te vinden om op te staan en een klein hapje te eten. Terwijl ik mijn spullen inpakte, kwam er een dame langs die haar afval kwam sorteren in de containers vlakbij. Ze had behoorlijk wat zakken bij zich en net toen ik op het punt stond om te vertrekken, vroeg ze me of ik nog iets nodig had. Ik vertelde haar dat ik zonder water zat en van plan was bij het volgende huis aan te bellen om mijn flessen te vullen. Ze bood aan om me mee te nemen naar haar boerderij, niet ver van waar we waren, om daar water te halen.
Eenmaal bij haar thuis werd ik vriendelijk ontvangen. Ik trok mijn schoenen uit en nam plaats aan de keukentafel, waar haar man bezig was het ontbijt klaar te maken. Ze boden me een koffiekoek en een kop koffie aan, en terwijl we aten, raakten we in gesprek over het Baskenland en hun rijke tradities. Ze vertelden hoe ze hun kinderen zowel Baskisch als Frans leerden, met Baskisch als de voornaamste taal in huis. Ze had de boerderij van haar ouders overgenomen en werkte nu samen met haar man om schapen en koeien te verzorgen. De schapen werden gehouden voor de melk en later in het jaar voor de lammeren, waarvan een deel naar Spanje werd geëxporteerd. Dankzij een specifiek productieprotocol kregen ze een hogere prijs voor hun melk van de coöperatie. Ze maakten ook hun eigen kaas, maar alleen voor hun eigen gebruik. De pure, rijke smaak van die kaas was echt onbeschrijfelijk – het was hemels.
Voordat ik vertrok, maakte ze een stevige sandwich voor me met zelfgemaakte varkenspaté van de boerderij. Naast de sandwich kreeg ik ook nog twee drankjes en een reep chocolade mee voor onderweg. Na een laatste kop koffie vulde ik mijn waterflessen en maakte ik me klaar voor vertrek.
De weg moest ik grotendeels zelf uitzoeken, want mijn GPS was vaag en er ontbraken stukken op de kaart. Toch bleek mijn route grotendeels overeen te komen met de juiste weg. Het miezerde tot aan de middag, maar het uitzicht over het heuvelachtige landschap was prachtig. De verschillende schakeringen groen gaven de heuvels een serene aanblik, en donkere wolken bleven dreigend boven de toppen hangen. Ik was blij met mijn routekeuze, want de andere wegen hadden te lijden onder de harde wind en regen.
Rond de middag bereikte ik het dorpje Irisarri. Alles was gesloten, maar ik vond een plekje bij de kerk om mijn sandwich op te eten. Zoals verwacht smaakte die heerlijk. Na het eten bezocht ik de kerk, Église Saint-Jean-Baptiste, en merkte dat de temperatuur snel daalde. Ik trok mijn fleece aan en vervolgde mijn weg. Het was een bijna rechte route: eerst een stukje asfalt, dan een lange landbouwweg, en uiteindelijk weer asfalt.
Onderweg werd ik verrast door een buizerd die op de wind zweefde, zoekend naar prooi. Het was een indrukwekkend schouwspel. Het bleef af en toe miezeren, maar wanneer de weg door een stukje bos liep, merkte je er weinig van. Het pad bestond voornamelijk uit onverharde wegen en bospaadjes, en de landschappen die ik onderweg zag waren schitterend – met een immense variatie aan groentinten.
De heuveltoppen waren kaal, zonder bomen, maar vol met graasvelden waar koeien in groepen traag voortbewogen. Uiteindelijk kwam ik aan in het dorp Hélette. Aan het begin van het dorp gaf mijn kaart een openbaar toilet aan. Nieuwsgierig besloot ik op onderzoek uit te gaan en ontdekte achter een openstaande deur een douchekamer met een ruime houten vloer en banken. Toen ik de douche uitprobeerde, kwam er zelfs warm water uit. Meteen besloot ik dat dit mijn slaapplaats zou worden voor de nacht. Omdat het nog vroeg was, ging ik buiten op een bank zitten, wachtend tot het 21:00 uur zou worden.
Het werd steeds kouder en de wind begon aan te trekken. Ik keek ernaar uit om me straks in de warme ruimte op te rollen. Tegen 21:00 uur installeerde ik me binnen op de houten vloer. Voor het slapen gaan nam ik nog een warme douche, een luxe die ik volledig benutte. Het voelde heerlijk om mezelf grondig te kunnen wassen en daarna direct fris in mijn slaapzak te kruipen. De temperatuur was inmiddels flink gedaald door de aanhoudende regen, maar in mijn slaapzak voelde ik me behaaglijk. Zo gleed ik, warm en voldaan, langzaam weg in een diepe slaap.