Gelukkig sliep ik niet aan de overkant in de inkom van het gebouw. Dit bleek namelijk het stembureau te zijn en vanaf acht uur ‘s ochtends kwamen de eerste mensen al binnen om te stemmen. Net op tijd had ik mijn eenvoudige maaltijd van spaghetti met botersaus en erwtjes klaargemaakt. Daarna had ik nog een snelle stop gemaakt bij de bakker voor een vers brood en een appelflap.
De aangeduide weg liep via een omweg door de velden, maar gezien de overvloedige regenval besloot ik om gewoon rechtdoor te gaan, waar ik de GR-route weer kon oppikken. Langs de linkerzijde van het pad strekte zich het bos uit, terwijl rechts uitgestrekte akkers lagen. Bij de scheiding van de twee bossen stuitte ik op informatiepanelen die vertelden dat hier een zonnepark zou worden geïnstalleerd.
Mijn weg vervolgde zich door het bos tot ik Bartrés bereikte. Vanaf hier was het een kwestie van de asfaltweg volgen tot in Lourdes. Het terrein bleef heuvelachtig en ik hoopte dat ik op een gegeven moment een glimp van Lourdes zou opvangen. Maar Lourdes ligt in een vallei en ik kon de stad pas zien toen ik bijna gearriveerd was. De eerste herkenningspunten waren de voorwijken en de orthodoxe kerk met zijn opvallende gouden koepel.
Zonder veel informatie vond ik mijn weg de stad in. Het was even zoeken op de hoofdweg tussen de talloze winkeltjes die allerlei religieuze artikelen verkochten. Het informatiecentrum voor pelgrims bleek helaas gesloten. Een klein papiertje aan de zijkant van het rolluik vermeldde een nieuw adres en telefoonnummer, maar dat zag ik pas later. Ik besloot naar de Sacré-Cœur kerk te gaan. Deze was echter grotendeels in renovatie en bood weinig hulp. Na wat rondvragen vond ik nog steeds niemand die me kon helpen. Uiteindelijk begon ik hotels op Google Maps te raadplegen, maar de beoordelingen van de goedkoopste opties waren niet erg bemoedigend.
Ik besloot mijn geluk opnieuw te beproeven bij het informatiecentrum voor pelgrims. Daar zag ik uiteindelijk het papiertje met het nieuwe adres en telefoonnummer. Na een telefoontje werd ik doorverwezen naar La Rushe. Daar werd ik hartelijk ontvangen door Frédéric. Hij nam me mee naar een klein terrasje achter het gebouw en liet me het indrukwekkende uitzicht op de kathedraal zien. Het was een moment van pure ontroering en stilte, vervuld van vermoeidheid en de krachtige uitstraling van Lourdes.
Na de nodige formaliteiten en een uitleg van de huisregels, koos ik mijn bed en legde me tevreden neer in een hoekje. Na wat rusten ging ik naar boven naar de keuken, waar Frédéric me een Leffe aanbood. Samen op het terras praatten we over het pelgrimsleven, met zijn mooie en harde kanten.
Een verfrissende douche volgde en het was tijd voor het avondeten. Ik hielp een beetje mee en observeerde hoe de hospitalier alles regelde voor de pelgrims. Aan tafel was het gezellig met Frédéric, Jean-Luc, Oroliy, nog een Fransman en een Italiaan. We begonnen met een aperitiefje en de schotels volgden al snel. Het eten was meer dan genoeg om de calorieën aan te vullen die een pelgrim verbrandt. Er was wijn, kaas en als afsluiter koffie. De gesprekken gingen over ontmoetingen onderweg, de verschillende plekken die we zagen, andere pelgrims, en onze gedachten en redenen voor de pelgrimstocht. Het was een mix van vrolijke verhalen en soms bittere realiteiten.
Na het diner besloot ik met Oroliy naar de kaarsjesprocessie te gaan. Het was minder druk dan ik me herinnerde van vroeger, toen ik hier als kind met mijn ouders was. Toch maakte het opnieuw een diepe indruk. We namen nog een moment van stilte bij de grot voordat we terugkeerden naar La Rush, om de anderen en de hospitalier niet te storen.
Tevreden over deze dag kroop ik in mijn bed en viel vrijwel onmiddellijk in een diepe slaap.