Mijn bezoek aan Dromenland kwam stilaan tot een einde en de ochtendschemering maakte plaats voor de eerste stralen van de zon. De nieuwe dag brak aan, beladen met avontuur en prachtige landschappen. Na een korte nacht pakte ik mijn spullen en maakte me klaar voor een nieuwe etappe van mijn tocht. De zon beloofde een warme dag, met temperaturen die zouden oplopen tot 32 graden.
Toen ik opstond en mijn kamp opruimde, viel mijn blik op een dame in de verte. Ze had twee honden bij zich, maar leek niet dichterbij te durven komen. Ze riep haar honden terug, waarschijnlijk afgeschrikt door de man die op een bank zat met zijn slaapspullen om zich heen. Ik kon haar geen ongelijk geven; het is altijd goed om voorzichtig te zijn.
Na een snel ontbijt en het inpakken van mijn nog wat vochtige spullen, zette ik mijn eerste stappen op de GR 101. Deze route zou me uiteindelijk naar Lourdes brengen, maar eerst was Larreule mijn bestemming. Het was een klein dorpje, maar ik hoopte er water te vinden, want mijn kruik bevatte nog maar een paar centimeter water en het zou een hete dag worden.
In Larreul aangekomen, vond ik zoals gewoonlijk een waterpunt bij het kerkhof. Terwijl ik mijn water bijvulde, raakte ik in gesprek met een oude dame die bloemen neerlegde op een graf. Na de gebruikelijke uitwisseling van informatie, vervolgde ik mijn weg, hoewel ik even moest zoeken omdat ik in rondjes liep. Uiteindelijk vond ik de juiste route en trok verder.
De eerste etappe bracht me door open vlaktes en velden zonder schaduw. Het was pas negen uur en de zon brandde al fel. Gelukkig waren de bossen niet ver meer en bood de koelte van de bomen een aangename verademing. Het pad richting Saint Lézer begon met een stevige klim, maar eenmaal boven bleef het terrein redelijk vlak. De afwisseling van eiken- en dennenbomen maakte de tocht aangenaam, en ik was blij dat ik voor deze route door de heuvels had gekozen. Af en toe stuitte ik op open plekken waar de zon genadeloos prikte. Het moest ondragelijk zijn in de open vlaktes van de alternatieve route.
Bij een splitsing in het bos volgde ik de tekens naar links, maar raakte uiteindelijk toch de weg kwijt. De route die ik volgde was door bosbouwvoertuigen bereden en slecht begaanbaar. Eenmaal op een open plek zonder duidelijke weg, besloot ik mijn GPS te raadplegen. Ik was 500 meter van de GR 101 verwijderd en besefte dat ik rechtdoor had moeten gaan in plaats van afslaan. Ik koos een alternatieve route door het bos, wat geen gemakkelijke opgave was door de dichte struiken, maar uiteindelijk vond ik mijn weg terug naar het oorspronkelijke pad.
In Saint Lézer kon ik eindelijk mijn waterkruik opnieuw vullen. Beide kruiken had ik inmiddels volledig leeggedronken. Terwijl ik op een bankje zat, knoopte een dame een gesprek met me aan. Ze wachtte op vrienden die ze tijdens een tocht in de Pyreneeën had ontmoet. Ze vond deze plek bijzonder vanwege de kalmte en het panoramische uitzicht over de streek en de bergen. Ze vertelde me dat er plannen waren om in een gebouw naast de kerk een opvang voor pelgrims te maken. Een geweldig idee, gezien de rust en het uitzicht die hier te vinden zijn. Haar vrienden arriveerden en ik nam afscheid, mijn spullen weer in de rugzak proppend.
Het was inmiddels 13 uur en de hitte tussen de huizen en op de vlakte was ondraaglijk. Gelukkig was het bos niet ver en bood de schaduw opnieuw een welkome verkoeling. De route bleef klimmen tot aan de abdij van Tarasteix, waar ik aankwam na een lange dag.
De abdij was omgeven door een mooi onderhouden ommuurde tuin, hoewel het geheel een beetje een verloren glorie uitstraalde. Ik volgde het pad naar de achterkant van het gebouw, waar een bordje met de mis- en vespertijden hing. Ik belde aan met de ouderwetse bel en moest twee keer proberen voordat iemand reageerde. Een heer verscheen uiteindelijk en liet me binnen na enkele vragen. Hij bracht me naar een kamer die wel wat opknapwerk kon gebruiken, maar ik klaagde niet; ik was blij met een bed en een douche.
Om 19 uur werd ik opgehaald voor het avondmaal. Samen met drie anderen genoot ik van een eenvoudige maar heerlijke maaltijd: salade met rauwe groenten en sneetjes vlees, spek met eieren, een stukje kaas en een dessert. Alles werd vergezeld door een glaasje wijn en het smaakte heerlijk. Na het eten ruimden we af en ging iedereen terug naar zijn kamer.
Ik probeerde nog wat op internet te werken, maar de verbinding viel steeds weg. Uiteindelijk gaf ik het op en besloot vroeg te gaan slapen. Ik werd echter wakker gemaakt door een hevige storm. De regen viel met bakken uit de lucht, de donder rommelde en bliksemschichten verlichtten de hemel. Ik was dankbaar dat ik binnen was, want zo’n onweer zou ik buiten niet willen doorstaan.
Met die gedachten viel ik weer in slaap, benieuwd wat de volgende dag zou brengen.