De nacht was onrustig. Ik werd verschillende keren wakker, telkens verstoord door de pijn in mijn heupen wanneer ik op mijn zij probeerde te slapen. Alsof dat nog niet genoeg was, had een insect in de palm van mijn linkerhand gestoken. Hoewel ik de wond nauwelijks kon zien, jeukte het ‘s avonds onophoudelijk. Overdag, tijdens het wandelen, merkte ik er gelukkig weinig van.
Na een gebroken nacht stond ik op en genoot van mijn ontbijt op een bankje, terwijl de eerste trekkers voorbij kwamen. Ik was geen haast vandaag, maar had besloten om de ochtend te gebruiken voor de nodige reparaties aan mijn uitrusting. Mijn rugzak had het zwaar te verduren gehad; de sluiting moest opnieuw genaaid worden, iets wat ik nu eindelijk kon doen na enkele dagen vasthouden. Ook mijn slaapzak had een reparatie nodig: de ritssluiting was deels gescheurd en de veren ontsnapten door het gat. Met geduld en precisie herstelde ik beide items.
Nadat ik mijn sociale media had bijgewerkt en mijn veldfles had gevuld, begon ik aan de route van de dag. Het beloofde een eenvoudige etappe te worden, met slechts één heuvel om over te steken en daarna een dag van vlak lopen.
De velden strekten zich eindeloos voor me uit. Het landschap wisselde nauwelijks en het leek alsof ik van de ene alsemvlakte naar de andere dwaalde. Ik hield regelmatig pauzes om te voorkomen dat ik mezelf zou forceren.
Na een korte klim arriveerde ik in Auriébat. Hier nam ik een pauze bij de kerk en genoot van mijn cornflakes, mijn laatste voedselvoorraad, op een pakje spaghetti na. De rust was bijna tastbaar; de stilte van het dorp werd slechts doorbroken door het zingen van vogels. Gelukkig vond ik ook een openbaar toilet.
Ik vervolgde mijn weg, die nu door een bos afdaalde om vervolgens weer in de velden uit te komen. De route naar Maubourguet was een rustige, waarbij ik door de uitgestrekte velden slenterde. Om 13 uur kwam ik aan, net toen alle winkels dicht waren, behalve de Spar in het centrum. Ik ging erheen, maar onderweg kwam ik langs een kerk. Binnen vond ik een stopcontact, waar ik mijn telefoon en batterijen oplaadde terwijl ik wachtte tot de winkel openging.
Na alles te hebben opgeladen, ging ik terug naar de Spar om boodschappen te doen. Met mijn nieuwe voorraad zette ik me op een bankje iets verderop en maakte een eenvoudige lunch van brood, worst, tomaten en mayonaise. Het smaakte heerlijk na een ochtend van slechts cornflakes.
Ik bestudeerde mijn kaarten nog eens goed om te beslissen welke route ik verder zou nemen. Een nieuwe, vlakke route was aantrekkelijk vanwege het eenvoudige terrein, maar de GR 101 bood een meer uitdagend parcours met een abdij onderweg. De mogelijkheid om te overnachten in de abdij trok me aan, dus besloot ik de moeilijkere route te nemen.
Ik wandelde door tot ik de splitsing van de twee routes bereikte. Daar stond een bank. Uitgeput en vastbesloten om niet te overdrijven, besloot ik de nacht door te brengen op deze eenvoudige plek, onder de sterrenhemel, mijmerend over de dag die komen zou.