Onze was was nog niet helemaal droog, dus ik wikkelde alles in mijn badhanddoek. Na een goed ontbijt en een stevige kop koffie waren we klaar om de route te beginnen. Voor Hervé zou het een korte etappe zijn, maar voor mij was het een normale afstand.
Bij het verlaten van L’Isle-Jourdain volgden we de beek “La Save” voor een korte periode. We gingen de velden in en volgden een geruime tijd de grote weg, waarbij het pad steeds van deze weg afweek om er later weer op terug te komen. We staken de weg over en kwamen via de velden aan in het dorp Monferran-Savès. De winkels daar waren net open en we konden ons bevoorraden.
Op een gegeven moment kwamen we werkzaamheden aan de weg tegen. De signalering was verwarrend en tegenstrijdig, dus besloten we om westwaarts te gaan en op de nog aan te leggen weg verder te lopen. Gelukkig bleek dit een goede keuze, want we vonden verderop weer de tekens van de GR die deze weg kruisten.
Het weer was bedrukkend en er was geen zuchtje wind, waardoor we het overtollige zweet niet kwijt konden raken. Na een pittig stukje omhoog namen we een pauze op een bank.
Hervé was bijna bij zijn bestemming, “Gîte la Grangé”. Ik overwoog nog een stukje verder te gaan totdat ik een schuilplaats zou vinden, maar Hervé nodigde me uit om samen in de gîte te verblijven. Verrast en dankbaar accepteerde ik zijn aanbod.
De gîte lag iets verwijderd van de route, en je moest goed opletten om niet de verkeerde richting te nemen, aangezien het huis niet onmiddellijk zichtbaar was. Het lag midden in het veld.
Eenmaal aangekomen, kregen we een apart klein huisje toegewezen. In de grote gîte, die aan het huis grensde, werd dit weekend een verjaardagsfeest gevierd, dus ons huisje was ruimer en comfortabeler dan normaal.
De gastheer vertelde ons dat er nog twee andere pelgrims zouden komen. Twee uur later arriveerde een Duitser, die totaal verdwaald was en via de grote weg de juiste route had moeten vinden. De eigenaar was zelf ook gaan kijken bij de werkzaamheden en had gemerkt dat de bewegwijzering niet klopte. Hij had de toeristische dienst hiervan op de hoogte gebracht.
Normaal gesproken maakte de eigenaar ‘s avonds eten, maar deze avond moest hij naar een feest van zijn dochter. Daarom mochten wij tegen een voordelige prijs artikelen uit zijn voorraadkast kiezen. Ik nam enkele verse eitjes, zodat ik gekookte eieren kon maken en ‘s morgens twee spiegeleieren kon bakken.
Van de vierde pelgrim hadden we nog niets gehoord. Ik had een aangename babbel met de Duitser in het Engels. Hij had schoenen die dezelfde maat hadden als zijn normale schoenen. Ik vertelde hem dat wandelschoenen altijd een maat groter moesten zijn, zodat je ook twee paar sokken kunt dragen en geen pijn aan je voeten krijgt. Hij liep ook rond zonder credencial, die hij bij de volgende stop zou aanschaffen.
Om 21 uur ging de Duitser slapen. Wij bleven nog op tot ongeveer middernacht en begonnen toen ook aan onze nachtrust.