Ik had goed geslapen, zonder onderbrekingen, en werd fris en uitgerust wakker. Deze ochtend begon ik met een simpel maar bevredigend ontbijt. De thee van gisteren had ik opgewarmd en smaakte heerlijk bij mijn maaltijd. Nadat ik alles netjes had ingepakt en de afwas had gedaan, zorgde ik ervoor dat de ruimte opgeruimd en verzorgd achterbleef. Het gaf me een goed gevoel om de dag georganiseerd en netjes te beginnen.
Om 8:15 verliet ik Gitte. Eigenlijk wilde ik naar het huis gaan, maar het was nog te vroeg. Dus besloot ik terug te keren naar mijn beginpunt bij de brug en mijn tocht langs “la rigole de la plaine” te vervolgen. Deze waterweg werd vroeger gebruikt om producten naar de lager gelegen gebieden te vervoeren. Dit is nog steeds te zien aan de kades bij de bruggen, waar de goederen naar beneden konden worden gelaten op de boten. Langs één kant van de rivier ligt een breed pad, dat vroeger werd gebruikt om de boten voort te trekken, met menselijke kracht of met dieren.
Een stukje verderop kwam ik een vader en zijn dochter tegen, die ook de route volgden. De vader droeg zijn rugzak erg laag. Ik vroeg hem of dat geen last veroorzaakte. Hij vertelde dat hij de rugzak online had gekocht en zelf in elkaar had moeten zetten. Toen ik beter keek, zag ik dat de sluitingen niet in de juiste richting waren bevestigd. Hij had de sluitingen al met een knoop vastgebonden. Ik liet hem zien hoe hij de sluitingen correct in elkaar moest steken. Nu zaten ze steviger en droeg hij de rugzak een stuk hoger en comfortabeler. Ze kwamen uit de buurt van Montpellier en liepen elk weekend een stukje van de route. Ze gingen tot Montferrand, maar namen een kortere weg die 4 kilometer afsneed.
We vervolgden onze weg en niet veel later ontmoette ik nog twee pelgrims, twee jonge mensen gekleed in linnen, zoals de oude pelgrims. Ze vertelden me dat ze dit deden omdat linnen gemakkelijk te wassen is en niet snel vuil wordt. Ze kwamen uit Galicia, Spanje. Volgde de route in omgedraaide richting naar Rome, ze sliepen buiten, namen geen Gitte en leefden van dag tot dag. Zij speelde dwarsfluit en hij tekende, zo verdienden ze hun geld. Bij het afscheid gaven ze me een brood mee, omdat er onderweg geen eten te vinden was voor me .
We volgden nog steeds de rivier. Af en toe viel er een stortbui uit de hemel, maar die duurden nooit lang. Als je even wachtte onder een boom, waren ze zo voorbij.
Ik kwam aan bij het bassin van Montferrand. Eerst vond ik een picknicktafel, iets afgelegen van de route. Ik besloot hier mijn slaapplaats van te maken, omdat om Montferrand te bereiken, er nog een serieuze klim te doen was. Dat zou ik morgen aanpakken.
Ik maakte een doos bonen met tomatensaus klaar en at die met het brood dat ik had gekregen. Moe van de dag installeerde ik me snel op de banken. Het begin van de nacht was een beetje onrustig door de aanwezigheid van veel kleine vliegjes. Ondanks dat er geen afval in de buurt was, konden ze me toch vinden. Uiteindelijk viel ik toch goed in slaap en droomde ik over de avonturen die de volgende dag zouden brengen.