Geen druppeltje vocht op de slaapzak, wat het inpakken en ontbijten prettiger maakte. Na het eten vertrok ik weer op pad. Het weer zou vandaag 27° – 15° en zonnig zijn.
‘s Morgens was het nog heel fris. Mijn handen voelden koud aan; het was slechts 8°. Ik vertrok met een fleece aan, maar wel in korte broek. Het begin was altijd een beetje stijf omdat alle spieren weer in beweging moesten komen. Door het beukenbos heen was het landschap heuvelachtig en afwisselend van vegetatie.
Er wordt hier veel aan bosbouw gedaan, wat je kunt zien aan de aangeplante bomen. Niet alleen worden ze dicht bij elkaar geplant, maar er worden ook verschillende soorten gebruikt. Wat me opviel, was dat er stokken tussen de recent aangeplante bomen stonden met een pak schapenwol eromheen gebonden. Ik vraag me af waar dit goed voor is.
De zon begon goed door te komen, maar er was wel een licht briesje dat het aangenaam maakte. Vandaag zou ik geen andere dorpen tegenkomen dan Boissezon.
Voor Boissezon kwam ik op een plateau waar langs beide kanten bomen waren geplant. Door de lage begroeiing had ik een enorm panoramisch zicht over het hele gebied. Ik stond ongeveer op een van de hoogste punten. In de verte zag ik rotsformaties en aan de andere kant vlaktes met akkerbouw.
Het seizoen was mooi, alle bloemen stonden in bloei, met enorm veel margrieten. De beekjes waren goed voorzien van water, en je kon zien dat het hier de afgelopen dagen had geregend. In het bos waren er nog plekken waar het enorm drassig was.
Het lopen op sandalen was lastig, en ik moest goed uitkijken waar ik mijn voeten zette, vooral als de grond drassig was, om geen natte sokken te krijgen.
Het verbaasde me dat ik vandaag nog niemand had gezien, geen fietser, geen wandelaar, echt niemand. Deze weg passeerde ook geen enkel dorp.
In Boissezon was de weg afgesloten, en ik moest helemaal om de heuvels heen om weer beneden bij de brug te komen. Na deze brug was er een lange klim en kwam ik weer boven op het plateau met opnieuw een prachtig uitzicht. Ik kon niet door het dorp Noailhac gaan; anders moest ik nog een hele omweg maken, wat zeker nog 3 km extra betekende.
Net voor het dorp was er hooi geladen. De balen lagen opgestapeld langs de kant van de weg. Ik besloot me hierachter op het gras te installeren, uit het zicht van de straat en met een panoramisch uitzicht over de hele vlakte. Aangezien de hemel helder was, zou ik deze nacht een mooie sterrenhemel hebben.
Voor ik me installeerde, maakte ik een spaghetti provinciale klaar. Ik wachtte nog even tot een uur of 20 om me te installeren. Dit gaf me de tijd om mijn dagboek aan te vullen en te genieten van een stukje chocolade.