Slapen is goed meegevallen. Ik heb rustig kunnen slapen. Ik hoorde wel een auto langskomen, dacht eerst dat hij binnen ging komen, maar hoorde daarna niets meer. Het was warmer dan buiten slapen.
Ik stond om 6 uur op en de temperatuur was 6° buiten. Ik dacht eerst buiten te eten, maar heb snel van gedachten veranderd en heb binnen ontbeten. Het brood dat ik had gekocht was beenhard, gelukkig had ik een blik met halve perziken, zodat ik het brood in de siroop kon doppen. Ik dronk ook een liter melk en nam wat chocolade.
Plots kwam er een dame binnen. Ik ben uit het toilet gegaan en ben op de bank gaan zitten om mijn ontbijt verder te eten. Toen viel het me op dat er een camper op de parking stond. Dit zal de wagen geweest zijn die ik ‘s nachts gehoord heb.
Om 7 uur vertrok ik aan mijn trip, maar het voelde niet zo lekker aan. Ik ging enorm langzaam en dacht dat ik gisteren teveel geforceerd had. Na een tijdje verdwenen alle kwaaltjes en ging ik verder op een langzamer ritme.
We begonnen door de bossen, maar met geen dichte begroeiing; de bomen staan hier dun bezaaid. Je kunt zien dat hier vroeger vee werd gehouden, omdat de stenen muren steeds uitkomen op een vierkant met een ingang. Dit diende ter bescherming van het vee in dit vierkant.
Hier kom ik het oude koppel weer tegen tijdens een pauze. Ze vonden het ook heel koud deze nacht, het was maar 10° in hun tent. Ze hadden €13 betaald voor een nacht voor hun beiden, in de lokale camping van de gemeente. In deze prijs zijn warm water en douchen inbegrepen. Ze hebben ook hun kleren kunnen wassen. Met deze informatie snap ik nu waarom sommigen om 14 uur op hun bestemming willen zijn. Dan kunnen ze de gewassen kleren nog laten drogen in de zon en zijn ze klaar voor morgen.
Het is een parcours met lichte golvingen. We kunnen het niet echt heuvels noemen zoals de vorige dagen. Het landschap is compleet anders; hier zijn graan- en hooivelden.
Het pad brengt ons naar de oevers van het meer Lac du Laouzas. We volgen deze over de gehele lengte, tot ik een wit strandje tegenkom en me hier neerleg. Het is 11:45 uur. Ik besluit hier mijn middagmaal te nuttigen. Het Duitse koppel dat ik in Lunas heb gezien, komt hier ook langs en vindt het een fantastisch idee om hier even een pauze te nemen. Ze installeren zich een klein beetje verder, op een plekje met witte kiezels. Ik doe zelf een dutje.
Om 13 uur kom ik Eveline weer tegen. Ze wandelt ook rustig en nestelt zich naast me. Ze heeft het ook koud en is goed ingeduffeld. Maar nu de zon schijnt, kunnen we onze truien opbergen. Ze installeert zich goed en rekt zich uit, hoofd op de rugzak, en valt in slaap. Ik blijf naast haar zitten om haar niet te storen en wacht tot ze verder wil gaan. Ze heeft deze pauze verdiend, en dat wil ik respecteren. Eenmaal ze weer wakker wordt, maak ik me klaar en vertrek ik.
Ik wandel nog steeds langs de oever, maar kom dan aan een doorgang waar ik geen doorgang vind zonder mijn sandalen nat te maken. Ik probeer ze zo min mogelijk in de modder te laten, maar toch worden mijn kousen nat en mijn sandalen deels besmeurd. Ik wandel nog even zo door, maar aan de camping op de baan wissel ik van sokken en maak de sandalen schoon. Daarna ga ik verder tot aan de kerk van het gehucht Villelongue.
Hier staat een bordje met “Refuge”. Ik zie de deur en denk dat dit het eerste gebouw is dat aan de kerk grenst. Er hangt een sleutel, maar deze past niet op de deur. Er is ook drinkwater. Hier was ik mijn sokken en blijf nog even aan de tafel in de bank zitten. Ondertussen komt Eveline ook aan op deze plaats. Ze heeft ook natte voeten, maar besluit verder te gaan en vertrekt onmiddellijk. Iets in mij zegt dat ik hier zal overnachten. Ik heb geen zin om buiten te slapen, maar iets weerhoudt me ervan verder te gaan en ik treuzel. De kerk is open, maar daar vind ik ook geen aanwijzing waar ik een onderdak kan vinden. Ik besluit dan maar om ook verder te gaan. Ik ga de kerk omhoog, draai me nog eens om naar de kerk en zie dat er achter de kerk toch een gebouw staat met twee nieuwe deuren. Ik ga terug en inderdaad, deze deuren zijn open en het zijn kleine lokaaltjes. In één van deze lokaaltjes staan een tafel met stoelen en een fauteuil. Dit is de refuge, er is geen wc. Ik kan wel mijn gsm opladen in de kerk.
Hier ga ik overnachten en maak me klaar. Ik maak spaghetti met pesto en maak het me comfortabel in de zetel. Ik zet stoelen voor de zetel en kan mijn benen zo lang uitstrekken. Ik ben klaar voor de nacht.