Dag 114 van Montferrand tot Gardouch 16,9 km

Het slapen ging die nacht wat lastiger. Ik voelde me rusteloos en alles leek tegen te werken. Mijn slaapzak zat niet goed en ik kreeg het maar niet comfortabel. De powerbank die mijn batterij moest opladen, werkte veel te traag. Het was een avond die niet in de geschiedenisboeken zal komen.

In de ochtend at ik de laatste confituur op met brood, pakte mijn spullen in en volgde de route verder. Ik besloot de buitenzijde van het bassin te nemen. Het bassin is rond 1670 gegraven om een grote stad in de buurt te bevoorraden, een idee van een visionair uit die tijd. Het bassin zelf heeft een zeshoekige vorm met een doorsnee van 400 meter. Tegenwoordig wordt alleen de buitenrand nog gebruikt.

De weg naar Montferrand was een helling. Montferrand was ooit een omringd dorp met bovenaan een kerk en een abdij. Later werden deze verlaten en verhuisde de kerk naar beneden, nabij het kerkhof. De gebouwen staan er nog steeds, maar zijn nu allemaal privéwoningen geworden. Het is mogelijk om door het dorp te wandelen en te genieten van het panoramische uitzicht over de gele vlakte. De woningen hebben een echt ouderwetse charme.

Vervolgens ging ik naar Avignonet-Lauragais. Via landbouwwegen, op ongeveer dezelfde hoogte, bereikte ik het dorp. Hier ging ik naar de enige bakkerij die ik tegenkwam. Ik kocht twee broden, maar helaas hadden ze geen beleg, zelfs geen confituur. Buiten stond een man bij een klein kraantje met twaalf gebraden kippen. Een kip kostte €16. Ik keek ernaar en hij bood me een halve kip aan, waarmee ik akkoord ging. Hij gaf me ook nog een bakje aardappelen cadeau. Ik bedankte hem hartelijk en vervolgde mijn weg.

Ik ging terug helemaal naar boven, naar ongeveer de kerk, zodat ik weer op de GR-route zat. Op een pleintje genoot ik van de nog warme kip en aardappelen. Het was een stevig ontbijt en precies wat ik nodig had.

In Avignonet-Lauragais had ik de keuze: de route langs de velden volgen of naar het Canal du Midi gaan. Ik koos voor het kanaal. Langs het kanaal loopt een brede betonnen weg die meestal door fietsers wordt gebruikt. Hier waren veel fietsers met bepakking en ook veel sportieve fietsers. Ik nam deze route omdat de beide routes later toch weer samenkomen bij het kanaal.

Het wandelen viel me zwaar. Ik was een beetje stijf en nam enkele pauzes aan het kanaal. De extra kilometers die ik gisteren had afgelegd om bij het bassin te komen, voelde ik nu. Om niet te vermoeid te raken, besloot ik me te houden aan een maximum van 18 km per dag.

Langs het kanaal zag ik verschillende sluizen. Ik had verwacht meer bootjes of plezierjachten te zien, maar dat was niet het geval. Ik zag een grote boot met toeristen en een plezierjacht bij de sluizen. Langs de kant waren er hier en daar restaurants op een boot en mogelijkheden om een boot te huren. Sommige sluizen lagen achter elkaar om het hoogteverschil te overbruggen. Wat ik niet wist, was dat het water richting Toulouse stroomt; ik had anders gedacht. Ook de vele overbruggingen van andere rivieren of gewezen spoorlijnen zijn een meesterwerk.

Ik begon moe te worden en zocht een plekje achter de bomen, net voor een landbouwveld, verscholen achter wat struiken onder twee grote eikenbomen. Ik maakte me klaar voor de nacht en hield rekening met een beetje regen. Ik keek nog wat op social media, maar viel steeds in slaap. Uiteindelijk besloot ik om 21:00 uur te gaan slapen.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *