Een nieuwe dag begon in de natuur, en hoewel het rustig was, verliep niet alles zoals gepland. Mijn brander spetterde constant terwijl ik de kippenpillen aan het bakken was, wat betekende dat ik hem voortdurend moest bijstellen. Aan het begin van de avond maakte een motregen alles nat, en verschillende kleine problemen maakten het nog moeilijker. Het niet kunnen bijwerken van mijn blog en het heen en weer schuiven van mijn bivakzak maakte de avond wat triest.
Desondanks heb ik toch drie uur aan één stuk door kunnen slapen. ‘s Ochtends moest ik alles grondig opruimen en mijn rugzak goed herindelen. Wat vuil was, droogde ik in een aparte zak. Ik zou wel ergens een kraantje vinden om mijn afwas te doen. Het weerbericht voorspelde een zonnige dag met temperaturen tussen de 27° en 17°.
Volgens de bewegwijzering zat ik op het goede pad, maar mijn GPS-tracking gaf een andere route aan. Ik volgde de GPS, waardoor ik een klein stukje terug moest en midden in de velden verder ging. Wederom door de bewegwijzering raakte ik 600 meter uit koers. Ik bestudeerde de kaart om weer op het juiste pad te komen. Eenmaal op de juiste route, liep ik in één stuk door naar Vauvert.
Tot overmaat van ramp waren al mijn batterijen leeg en deed mijn telefoon het ook niet meer. Ik moest heel goed opletten dat ik geen enkel teken oversloeg. Door velden met afwisselend abrikozen- en pruimenboomgaarden baande ik me een weg naar Vauvert. Eenmaal uit de immense landerijen en terug tussen de wijngaarden, werd de bewegwijzering duidelijker. Het was nog ochtend toen ik in Vauvert aankwam.
Ik ging naar de kerk en merkte op een paneel dat pelgrims zich moesten aanmelden bij het chateau. Bij navraag aan enkele inwoners bleek dat deze plaats niet meer beschikbaar was omdat ze niet meer aan de normen voldeed. Hoewel ik vond dat deze normen overdreven waren, besloot ik terug te keren naar de kerk. Ik zette mijn tas neer en begon te bidden. Een vrouw, die de vloer aan het schoonmaken was, vroeg of ik achteraan in de kerk kon zitten zodat ze de middenbeuk kon schoonmaken. Dit was mijn kans om haar te vragen of ze een slaapplek wist. Tot mijn verbazing antwoordde ze direct: “U komt bij mij slapen.”
Haar naam was Jacqueline. We gingen naar haar auto, ik zette mijn rugzak op de achterbank en we reden naar de buitenwijk. Onderweg stopte ze nog even voor brood. Bij haar thuis kreeg ik een kamer toegewezen met een tweepersoonsbed. Ze bood me ook een douche aan. Na 12 uur gingen we eten: quinoa met wild konijn, een gerecht van een jager, een vriend van haar. Het eten was heerlijk en goed gekruid.
Jacqueline vertelde dat ze uit Ivoorkust kwam en een maand geleden haar man had verloren na een ernstige ziekte. Het huis was nog niet afbetaald en ze moest een deel aan de kinderen van haar man geven, omdat het huis niet op haar naam stond. Ze werkte in de nachtverpleging in een bejaardentehuis, maar vond het moeilijk om samen te werken met haar collega die alles alleen wilde doen. Ze zocht ander werk, maar haar computer werkte niet goed, waardoor ze geen cv kon maken. Ik stelde voor om haar te helpen, al kon ik geen Frans schrijven.
Terwijl zij even weg was, begon ik aan haar computer en printer te werken. Het probleem met de pc was de schermresolutie, die veel te fijn stond. Voor de printer installeerde ik een nieuwe driver en reinigde de printkoppen. Alles werkte weer perfect.
Toen ze terugkwam, was ze heel blij. Ik hielp haar met het aanpassen van de layout van haar cv en stelde voor om Google Drive te gebruiken. Ze was enorm opgelucht dat dit nu geregeld was en kon verder zoeken naar ander werk.
We praatten nog over verschillende onderwerpen en hoe moeilijk het was om rond te komen met een klein inkomen. Ze verdiende ongeveer 1500 euro per maand, maar de lening kostte ook evenveel, waardoor ze het huis niet kon houden.
‘S avonds aten we de restjes van de middag, wat ruim voldoende was. We begonnen met een salade en sloten af met kaas en fruit. Rond 22 uur voelde ik me moe. Jacqueline zag dit en zei dat ik maar moest gaan slapen, omdat zij nog met haar zussen via WhatsApp zou bidden. Ik trok me terug in de kamer en hoewel ik nog iets wilde doen, viel ik onmiddellijk in slaap.
Ik was heel blij dat ik terug naar de kerk was gegaan en zo bij Jacqueline was beland. De verschillende wendingen en ontmoetingen onderweg maken elke dag een nieuw avontuur. Zelfs na tegenslagen is het loon steeds de moeite waard om door te zetten.