Werd ik om 8 uur wakker en begon met het inpakken van mijn spullen nadat ik had gegeten. Bilel werd ook wakker, maar hij leek een flinke kater te hebben omdat hij de hele nacht met zijn vrienden had gedronken. Hij verontschuldigde zich dat hij niet voor me had gezorgd. Rond 9 uur vertrok ik.
Toen ik verder ging, stapte ik een supermarktje binnen in de winkelstraat genaamd Casino. Het was de enige die ik op mijn weg tegenkwam. Ze hadden geen vers brood, maar ik kocht toch wat producten om de dag door te komen. Een beetje verderop was een kleine bakker waar ik twee baguettes kocht. Ze kostten €1, maar ik merkte op dat ze maar 210 gram per stuk wogen, terwijl andere baguettes 250 gram wogen.
Volgde de grote weg en vond een plekje om te stoppen om te eten. Terwijl ik mijn baguette met een blikje ananas opat, stopte er een persoon bij me. Hij bleek een gepensioneerde postbode te zijn. We raakten aan de praat en ik vertelde hem over mijn ervaring van de vorige dag. Hij zei dat ik niet de enige was die werd geweigerd als pelgrims. Als katholiek begreep hij niet waarom een priester een pelgrim zou weigeren. Bij het afscheid gaf hij me nog een donatie voor de komende dag en namen we hartelijk afscheid.
Nu volgde ik afwisselend asfaltwegen en bospaden. Op een gegeven moment kwam ik bij een gehucht met enkele huizen en een opvallende aquaduct die tussen twee muren door het dorp liep. Ik raakte aan de praat met een buurvrouw en ontdekte dat achter de muur landbouwvelden lagen die werden bewaterd door het aquaduct. Na een korte pauze vervolgde ik mijn weg.
Verderop ontmoette ik een gehandicapte persoon op een scootmobiel. Hij was moeilijk te verstaan, maar we hadden een respectvol gesprek. Hij vertelde me dat hij normaal in Nice woonde, maar tijdens vakanties genoot van de omgeving hier.
Terwijl ik door bossen en langs wijnvelden liep, kwam ik bij een abdij aan. De moderne winkel trok mijn aandacht en ik vroeg om onderdak. Ze verwezen me naar de zusters verderop.
Bij de zusters werd ik hartelijk ontvangen. Een broeder uit Libanon vertelde me over zijn leven en zijn zorgen over de situatie in zijn thuisland. Een zuster bracht me eten en we hadden een emotioneel gesprek. Ze bood me een kamer aan voor de nacht en zorgde ervoor dat ik genoeg eten kreeg voor de volgende dag.
Na een paar kopjes thee en een verfrissende douche viel ik om 23 uur in slaap, dankbaar voor de warme ontvangst en het gebaar van vriendelijkheid