De nacht bracht het constante geraas van de snelweg, dat versterkt werd door de stilte van de nacht. Hoewel het geluid van de auto’s niet ideaal was, had ik toch een redelijke nachtrust. De avond bracht ook de eerste muggen met zich mee, maar dat deerde me niet veel.
De volgende ochtend werd ik om 6 uur gewekt door het gezang van de vogels. De lucht was helder, maar de zon was nog niet opgekomen. Zoals gebruikelijk was de bovenkant van mijn slaapzak bedauwd. Nadat ik alles had ingepakt, at ik mijn laatste stukje brood met mayonaise en nog een paar lepels cornflakes. De reparatie aan mijn rugzak bleek effectief; de sluiting functioneerde weer perfect en kon strak aangespannen worden. Het was 7 uur en ik vervolgde mijn weg.
Rond 8 uur zocht ik een plekje in de zon, want ik had een afspraak met mijn psycholoog. Het gesprek verliep goed, hoewel ik mijn gsm tegen mijn oor moest houden om beter te kunnen horen. Ik was vergeten dat ik naast de snelweg zat en het geraas van het verkeer hinderde het gesprek enigszins.
Na de afspraak voelde ik me opgewekt en begon ik mijn weg langs de asfaltwegen te slenteren. Bij een rotonde moest ik naar links, maar ik besloot rechtdoor te gaan omdat ik een bakker had gezien. Ik kocht een baguette en een koffiekoek en vervolgde mijn weg langs de grote weg.
Eindelijk bereikte ik een meer en kon ik het bos in. Dit pad voerde me terug over de heuvels en bracht me dichter bij de natuur. De rust en stilte van het bos waren een welkome afwisseling na het lawaai van de snelweg. Ik genoot van het wandelen en het omringende landschap terwijl ik mijn tocht voortzette.
Terwijl ik mijn reis voortzette over heuvels en langs paden, zag ik opnieuw hoe gemakkelijk mensen verkeerde richtingen kunnen nemen, ondanks duidelijke borden. Dit bracht een aantal mensen terug op de juiste weg.
De ontmoeting met de drie geëquipeerde reddingswerkers bracht me op de hoogte van een mogelijke situatie op de GR-route. Het feit dat ik geen gewonden had gezien, stelde hen enigszins gerust, en ik bleef een tijdje bij hen om richting hun wagen te lopen. Later hoorde ik in de vallei de helikopter dichtbij de plek waar de reddingswerkers waren, gevolgd door sirenes die zich verwijderden in de richting van de stilhangende helikopter. Dit bevestigde hun vermoedens dat er een probleem was op een van de zijwegen van de GR.
Mijn pad voerde me verder over paden die uitgesleten waren door water en over gladde rotsen op een plateau. Het harde geluid van schoten in de verte trok mijn aandacht, en toen ik verderging, werd het steeds luider. Ik kon zien dat er twee grote schietstanden aan de andere kant van de heuvel waren, vermoedelijk voor kleiduivenschieten.
Ondanks het lawaai moest ik een rustpauze inlassen vanwege vermoeidheid. Het was geen ideale situatie, maar ik nam de tijd om mijn lichaam even te laten herstellen. Na de pauze vervolgde ik mijn tocht over het plateau met gladde rotsen.
Beneden nam ik nog een pauze en deed ik een dutje voordat ik verderging. Bij het bereiken van een brug moest ik even wachten terwijl een kleine vrachtwagen overstak. Ik hielp twee fietsers die in een snel tempo de bocht doorkwamen om de brug op te gaan, en ik weerhield hen met mijn stok, wat hen eerst verbaasde, maar ze waardeerden mijn hulp toen ze het gevaar zagen.
In het stadje Le Muy ging ik naar het grote warenhuis Cosmos, hoewel ik het niet graag bezocht vanwege de hogere prijzen. Ik verbaasde me over de weinige kassamedewerkers en het gebrek aan ander personeel behalve het veiligheidspersoneel. Toen ik ontdekte dat het 8 mei was, de dag van de bevrijding en een feestdag in Frankrijk, begreep ik waarom de meeste winkels gesloten waren.
Gelukkig kon ik het warenhuis open vinden en wat proviand inslaan. Vervolgens ging ik naar de kerk om een batterij op te laden en ontmoette ik de priester, die me naar een ontmoetingsplaats bracht en samen met mij eten ophaalde bij een “soeur vierge”.
Ik installeerde mezelf en werkte aan mijn website. Naast mij vond een bijeenkomst van de Anonieme Alcoholisten plaats, maar ik hield me stil om hen niet te storen. Helaas vergat ik water mee te nemen.
Na mijn werk op mijn website dronk ik een grote pot thee om mijn dorst te lessen. Ik voelde me opgelucht dat ik een rustige nacht tegemoet ging, vooral omdat de eredienst voor Hemelvaart pas om 10 uur zou plaatsvinden, zodat ik voldoende tijd had voor mezelf.