Gisteravond heb ik genoten van een kop thee en een lang gesprek met mijn gastheer over zijn moestuin en de experimenten die hij daarin uitvoerde. Hij vertelde me over een oude techniek om water te besparen door planten in een dikke laag humus te planten en vervolgens af te dekken met stro, zodat de humus niet uitdroogt en de plant minder water nodig heeft.
Kreeg ook een zelfgebakken brownie, die heerlijk smaakte. Mijn gastheer werkte meestal op basis van ruil, waarbij hij werk verrichtte voor eten of andere diensten, maar soms moest hij toch betalend werk doen om de belastingen te kunnen betalen. Hij woont op het terrein van zijn grootvader, lager gelegen dan het ouderlijk huis.
Later in de avond kwamen we samen met een jonge vrouw, van oorsprong Argentijns, die moeite had met Engels en Italiaans spreken. Mijn gastheer vertaalde voor ons. Hij pakte nog een brownie in voor mijn ontbijt en ik kroop in mijn slaapzak voor een rustige nacht.
Deze ochtend werd ik om 6 uur gewekt door het geluid van fluitende vogeltjes en een prachtige zonsopgang. Ik nam enkele foto’s en deelde een video op sociale media. Na mijn ontbijt en het inpakken van mijn spullen, ontmoette ik de jonge vrouw weer, maar het was moeilijk om elkaar te verstaan. Desondanks konden we elkaar begrijpen.
Ik maakte aanstalten om te vertrekken en kreeg nog een kop koffie aangeboden. Ik wachtte tot mijn gastheer wakker werd om de poort voor me te openen. Na mij nog 4 overheerlijke citroenen te schenken, wees hij me een kortere weg naar beneden, een oude weg, die wat steiler was dan de gewone weg en bestond uit zware stenen, wat het dalen moeilijk maakte.
Kwam ik bij het groot warenhuis van gisteren aan, waar ik brood, chocolade en yoghurt kocht. Ik vervolgde mijn weg langs de kust, die warm zou worden.
In een tunnel die deel uitmaakte van een oude spoorweg tussen Frankrijk en Italië, vond ik een kunstgalerij met verschillende kunstwerken. Het was een interessant initiatief. Niet extra vagant maar een tof verademing tijdens het wandelen
Onderweg babbelde ik met mensen langs de weg, zowel oudere als jongere mensen, maar merkte dat de jongere generatie minder geïnteresseerd was in mijn verhalen of levensstijl.
Rond 11 uur at ik de rest van mijn brood van de vorige dag met een doosje tonijn en maakte ik mijn drinkbus klaar met suiker en citroen. In het warme weer ontbloot ik bovenlijf tijdens deze pauze, kan shirt luchten.
Het weer was heet, en ik moest om de 1,5 kilometer stoppen om mijn rugzak af te zetten en uit te rusten. Uiteindelijk besloot ik een pauze te nemen en sliep ik even op mijn rugzak. Het was 13 uur.
Om 14:30 uur verzamelde ik mijn moed en ging verder. Nog steeds was het warm. Albissola Marina was een stad vol kunst met veel kunstwerken en kunstzinnige plekken. De restaurants waren chic en de prijzen waren navenant. De stad was ook heel netjes.
De route volgde steeds de kustlijn, langs de grote weg. Veel mensen passeerden zonder aandacht te besteden of een goede dag te wensen. Het voelde alsof ze geen interesse hadden in pelgrims.
Ik kwam aan in Savona, waar ik een mooie kern met galerijen vond, maar er waren ook bedelaars die me als een van hen leken te beschouwen. Dat gaf me een onaangenaam gevoel. In een zijstraat vond ik rust bij een kerk en at ik mijn brood. Verderop vond ik verlaten winkels en speelde kinderen in versleten speeltuinen.
In een parkje maakte ik eten warm, maar na een kwartier kwam hier meer volk. Dit was een verwaarloosde speeltuin met vervallen banken. Er kwam geen water uit de kraan. Na eten en wat rust ging in lang de gebouwen verder.
Aan het einde van de dag bereikte ik een tweesprong met een open kerk. De eredienst begon net, dus ik nam deel. Na de dienst bleef ik even in de koelte zitten, toen de priester naar me toe kwam. Hij vroeg waar ik naartoe ging en ik vertelde mijn verhaal. Hij bood me een plek om te slapen in de pastorie.
Kreeg een kamer op de eerste verdieping, compleet met douche. Als avondeten kreeg ik spaghetti met ei en spek, gevolgd door vis en een 500 ml biertje. Daarna was er fruit, appel en koffie. Ik voelde me heel gelukkig.
De priester was afkomstig uit Colombia en had zeven jaar gestudeerd in Rome en Genua. Hij was nog maar een jaar priester in deze kerk, omdat hij regelmatig van standplaats wisselde. In Colombia dronken ze veel vruchtensap, vertelde hij, en weinig bier vanwege de overvloed aan fruit. Hij ging geregeld terug naar zijn land.
Hij moest naar een vergadering, en ik ging naar boven om te slapen. Ik zou de volgende dag mijn kleding wassen, want alles had een geurtje na 40 dagen reizen en het warme weer. Voor het slapengaan stuurde ik nog wat berichten op mijn gsm en zette ik mijn wekker voor de volgende dag.